kunnen spiegelen!
De kapel werd vrijwel iedere zondag gebruikt voor de Kindermis.
Dat was vaak een niet geheel geslaagd gebeuren. Het was er namelijk vaak zo koud,
dat iedereen zat te kleumen en te bibberen. De aandacht voor hogere spirituele
gedachten leed daar duidelijk onder. Zo had een van de meisjes bij deze tempera
tuur de neiging tot flauwvallen. Maar de onderwijzeres, juffrouw van Zwieten, had
daarvoor een probaat middel: ze kneep net zo lang in de arm van het verkleumde
kind, tot ze weer bijkwam.
Ook de kapelaans en de misdienaars hadden er moeite mee. Aangezien de kapel ook
in het winterseizoen niet verwarmd kon worden, was het wijwater nogal eens be
vroren, zodat de kruisvormige besprenkeling met wijwater achterwege moest blij
ven. Alleen het kookplaatje, dat diende om de wierook te doen opstijgen, gaf nog
enig soelaas voor de geestelijke en de misdienaars.
Aanvankelijk had de kapel een in brons uitgevoerde klok, die tijdens de begrafe
nis luidde, maar deze werd in 1940 door de Duitse bezetters meegenomen. Gelukki
gerwijze werd de klok toch nog teruggevonden, omdat het schip, volgeladen met
klokken en andere waardevolle voorwerpen van edel metaal, uiteindelijk Duitsland
niet heeft gehaald. De klok werd teruggebracht en het kerkbestuur - een ervaring
wijzer geworden - heeft de klok na de oorlog laten graveren. In de zomer van 1945
werd hij opnieuw op- en ingehesen.
Maar hiermee was er nog geen einde aan de gebeurtenissen rondom de klok. Bij een
belangrijke begrafenis trok een van de misdienaars de klepel uit de klok en viel
de klepel, met een gewicht van ongeveer 100 kilo, ter aarde, gelukkig nog net
naast een van de aanwezigen. Een van de begrafenisgangers was van mening, dat de
ceremonie op die manier niet naar behoren en tevredenheid verliep en maakte ge
bruik van de bel van de ijscoman die in ijltempo uit het dorp was opgeroepen.
Wanneer men de foto's van de kapel uit die tijd bekijkt, staat er een kruis op de
top, maar onlangs is deze naar beneden gekomen en nog niet herplaatst. Laten we
hopen dat het kruis spoedig weer op het centrale punt van het dak zal worden
teruggebracht, en dat tevens de klepel weer in de klok zal worden gevat.
Tegenwoordig wordt het kapelletje weinig gebruikt, aangezien de liturgische
diensten in de kerk aan de overzijde van de Dennenweg worden gehouden. Bij
uitzondering werd de kapel in 1975 weer benut ter gelegenheid van 50 jaar zieken-
apostolaat
Misschien dat ook andere mogelijkheden gerealiseerd kunnen worden om het kapel
letje weer in de aandacht te brengen en het een of meerdere functies te geven.
Daarbij zou gedacht kunnen worden aan culturele activiteiten, het maken van
muziek of aan het organiseren van een tentoonstelling, maar dan bij voorkeur op
zomerse avonden.
Veel dank wordt betuigd aan de heren pastoor Oostelbos en koster H. Kroon, de
heer Van Mourik van het gemeentehuis, een ambtenaar van Publieke Werken en de
doodgraver, de heer G. van het Veld, die zo bereidwillig waren te helpen bij
het totstandkomen van dit artikel.
G.V.
21
