tius niet. De armenzorg lag toen nog in handen van de directe mede
mens. Van de minder armen, kun je ook zeggen, want rijk werd men
in die dagen niet zo gauw. Vader Schneiders maakte daarop geen
uitzondering. Hoofdonderwijzer van het dorp, verdiende hij op het
raadhuis er nog wat bij.
De zoon rust nu weer bij de vader. Het enfant terrible, dat steeds
opviel, niet om op te vallen maar omdat hem alles opviel, hij als
kind de dag opnieuw beleefde, zich daardoor iedere dag weer kon
verbazen en als kind natuurlijk zijn gang ging. Terug in het dorp
van zijn kinderjaren, in de moederaarde van zijn geboortegrond.
Je zou ook kunnen zeggen terug naar de natuur, naar het land waar
de molen nog draait. Zoals op de aankondiging van zijn heengaan te
lezen staat: "Dankbaar voor een lang en gelukkig leven, heeft hij
geleerd meer en meer de door God geschapen natuur lief te hebben,
in het vertrouwen dat Hij hem eeuwig geluk zal schenken". Tekst
door hem zelf opgemaakt, laatste woorden van een leraar Nederlands
die naast het woord het Woord tot leven bracht, zoals gezegd, op
zijn eigen wijze. Extreem gesteld een alternatieve Johannes, al
miste deze de naam Arnold en was hij niet de vader van negen kin
deren: "In den beginne was het Woord en het Woord was bij God en
het Woord was God". Voor Schneiders was het woord geen dode letter,
woordelijk was hij al op zijn bestemming. Daardoor ook naar de na-
tuurAlles is door hetzelve geworden", vervolgt het begin van
Johannes' evangelie, bevestigd door de annonce. De Hollander blijkt
een Westfries te zijn, man van de polder zonder horizont, "van het
hele landschap en de hemel daarboven". Die het woord gestalte geeft
van een gevelspreuk in de Zijlstraat, niet ver van 1t Sant:
ICR BLYF GETROU INT SOET NEDERLANT, ICK WYCK NYET AF.
Heemstede, Juli 1984.
JAN ARNOLD BOMANS
De oud-leraar op een avond van het Godfried Bomans-Genootschap te
Oegstgeest. Hij leverde graag een bijdrage voor het periodiek.
2 6
