uit Indië, die direct medische hulp nodig hadden. Men koos daarom
een centrale plek aan de kust, ver van de eventuele militaire
doelen: Overveen.
Ook de inrichting van het Marinehospitaal heeft meerdere zijden
gehad
Van '46 tot '70 was het een kazerne waar zieken verpleegd werden,
compleet met een operationele commandant, hofmeesters, wachtposten
en militaire politie. Het in stand houden van deze militaire en
tourage kostte echter veel geld, te veel geld. Weliswaar waren
inmiddels ook burgers welkom in het hospitaal en het verpleegtarief
was gelijk aan de landelijke normen, zoals het nu nog is. De
kosten van het militaire vertoon én het feit dat er voldoende
burgerziekenhuizen waren, deden stemmen opgaan dat het Marinehos
pitaal weg moest.
De Minister van Defensie in 1970 was een ex-marineman, hij liet
het Marinehospitaal voortbestaan. Veranderd werd de inrichting.
Het kazerne-achtige verdween. Alleen de leiding, gene-esheer-direc-
teur en economisch-directeuren de specialisten bleven marinemen
sen. Het werd verbouwd, ingrijpend. Een up-to-date ziekenhuis was
het gevolg. De kerk werd betrokken bij het geheel: de operatie
tafel staat op de plaats van het altaar.
En de Nederlandse vlag wordt (tot op vandaag) gehesen door Neder
landse mariniers.
Natascha van Trotsenburg.
25
