unieke vorm van leven geïntroduceerd, die ook nu nog blijkt stand
te houden en veel navolging vond.
Vanaf de stichting van deze woongemeenschap in 1950 tot de verkoop
in 1958 aan C. Speel kende het huis een periode van harmonie en op
timisme die toch al kenmerkend waren voor deze naoorlogse periode.
Van de vele transacties die hierop volgden is hierboven al melding
gemaakt
In de benarde tijden van de "miljoenendans" rond de Clinghe werd
ons voor het eerst de betekenis van de knipoog van de oude Vissering
duidelijk. Al lag ons vertrouwen menigmaal op de helling, altijd op
het juiste moment werd een schijnbaar onmogelijke zaak ten goede
gekeerd. In die zin is de Clinghe een monument van volharding in
een ideaal.
Meervoudige bewoning.
Dat meervoudige bewoning van buitenaf anders beleefd wordt dan van
binnenuit is begrijpelijk. Vrijwel alle bewoners hebben het wonen
in die Clinghe beschouwd als een bepaald voorrecht, waarin vrijheid
een belangrijke rol speelt. (In die tijd dat deze woongemeenschap
tot stand kwam, was de gedachte van een eigen woonruimte, gecombi
neerd met de mogelijkheid tot het gezamenlijk ondernemen van acti
viteiten, revolutionair). Dat sommigen die vrijheid niet altijd
achten maar haar proberen te vernederen is bekend. De manieren waar
op ons dat kenbaar gemaakt werd waren er velen, zoals blijkt uit de
eerder genoemde incidenten.
Dat de gedachte rooskleuriger is dan de werkelijkheid spreekt voor
zich. Spanningen tussen bewoners hebben, zich van tijd tot tijd voor
gedaan. Ook nadat wij als bewoners het huis in eigen beheer hebben
gekregen zijn wij niet van teleurstellingen gevrijwaard. Zo heeft
recent een nieuwe bewoner, waarvoor een extra appartement werd ge
creëerd, een proces aangespannen tegen de stichting over de manier
waarop de restauratie ter hand dient te worden genomen. Terwijl
buitenshuis (dit even terzijde) zijn "maat" die een deel van de
bosgrond kocht, ijverig aan het speculeren is geslagen.
De restauratie.
De koop van de Clinghe door de stichting die was gevormd door de
bewoners is een merkwaardige zaak geweest. Toen de laatste specu
lant failliet ging dreigde het pand geveild te worden. Daarmee zou
het verhaal alleen maar overnieuw beginnen. Mede dank zij de inzet
van vele sympatisanten werd de Clinghe van de sloop gered, en kon
het werk van restauratie beginnen. Gedurende 30 jaar was niet al
leen het buitenwerk door de vele eigenaars geheel verwaarloosd, maar
ook binnenshuis voldeed niets meer aan de vereiste veiligheidsnormen.
Kort en goed, het herstel van de Clinghe heeft veel voeten in aarde.
Bij de aankoop hebben de bewoners zich hiervan terdege rekenschap
gegeven, en een meerjarenplan opgesteld om de restauratie, groten
deels met eigen handen, te realiseren. Als het aan ons ligt zal Mr
Vissering zich niet in zijn graf hoeven om te draaien.
Anke Blankevoort
Mieke Hoefnagels
Wim van der Meer.
10
