Maar zonder enige twijfel was in de Gemeente Bloemendaal de meest spectaculaire parti
culiere watervoorziening die van het landgoed 'Kareol' te Aerdenhout. De ruim dertig
meter hoge slanke watertoren van de 'burcht van Bunge' was gedurende zeventig jaar een
oriëntatiepunt voor de omgeving en de bron van een reeks hardnekkige legendes. Maar
het staat absoluut vast dat er nooit een Duits radiozendstation in de toren heeft gezeten en
dat er nooit spiegels zijn aangebracht door middel waarvan de heer Bunge, gezeten in zijn
bibliotheek (aan de andere kant van het huis gelegen!) bij voortduring de zee zou kunnen
zien. Al evenmin is het waar dat Bunge, wanneer hij op 'Kareol' verbleef, iedere dag de vele
treden naar het bovenste bordes van de toren beklom om vandaaruit urenlang naar de zee
te turen...
Nee, de toren van 'Kareol' was niet méér, maar ook niets minder dan een watertoren! Wel
een heel móóie watertoren, architectonisch gezien op een uitgebalanceerde manier opge
nomen in de totale bouwmassa.
Bovendien voorzien van schitterende, wat Oosters aandoende, tegeltableaus van de Duitse
kunstenaar Max Lauger, die alle tegelversieringen voor 'Kareol' ontwierp en in de
keramiekfabriek bij Karlsruhe, waarvan hij toen technische en artistiek leider was, liet
vervaardigen. Bij de reddingsactie in het voorjaar van 1979 is een groot aantal van de
tegeltableaus van 'Kareol' nog net voor de sloop in veiligheid gebracht.
Sommige kan men nu zien in ons Raadhuis in Overveen, een ander deel hangt in het
Tegelmuseum in Otterloo. De tableaus in de toren echter bleken niet alleen vrij veel gele
den te hebben van weer en wind, maar bovendien was het technisch vrijwel onmogelijk
om ze onbeschadigd naar beneden te halen.
De ijzeren watertoren op het landgoed 'Lindenheuvel', later in gebruik
als uitzichttoren (Gem. archief Bloemendaal).
25
