AELBERTSBERG, HERINNERINGEN
25
Soms gaan mijn gedachten terug naar het oude Aelbertsbergwaar
het allemaal begon. In dit bekoorlijke buitenhuis zag ik het le
venslicht op een koude winterdag in januari 1912.
Mijn vader, Joan Herman Anne Kruimel (1874 - 1975) bewoonde het
huis Aelbertsberg van 1906 tot 1912 als huurder. In 1909 huwde
mijn vader in den Haag met mijn moeder: Ida van Oordt.
Jammer genoeg verhuisden mijn ouders in de zomer van 1912 - te jong
was ik toen om mij nog iets te herinneren van Aelbertsberg.
Gelukkig zijn er allerlei foto's die mij de grote charme voorto
veren van het rustige, vriendelijke houten buitenhuis. Wel zéér
geschikt was het huis als zomerverblijf voor een Amsterdamse fami
lie, die de drukkende zomerwarmte langs de Heerengracht wilde ont
vluchten. Daar woonden mijn grootmoeder Kruime1-Smidt van Gelder
en mijn tantes Amy en Hilda. Zij kwamen licht en lucht zoeken op
Aelbertsberg, vele zomers.
Mijn vader heeft kosten noch moeite gespaard om kleine en grote
verbeteringen aan te brengen in huis en hof - steeds in overleg
met de eigenaren, de familie Teding van Berkhout. Helaas werd
zijn verzoek om een tennisbaan te mogen aanleggen niet ingewilligd,
dit alles bleek mij uit correspondentie van mijn vader. De beelden
die de foto's oproepen zijn als een mooie droom - iets wat was en
voorgoed voorbij isl De zonnige oprijlaan met het tweespan en
vader's koetsier Willem, in een open tweewielig rijtuigje, de
paarden - één heette Sally - zijn ingespannen z.g. "en flèche" -
dat is: achter elkaar - héél gedwee staat het span te wachten tot
het ritje kan beginnen.
Heel duidelijk zie je op deze foto hoe Aelbertsberg toen heel dicht
begroeid was met een wilde wingerd, die de hoge smalle glazen
deuren mooi omrankt. Ook zie je aan weerszijde van de deuren de
groene houten kuipen staan met oranje boompjes. Op een winterdag
staat de vrolijk beschilderde arreslee klaar voor een tochtje door
de witte wereld. Willem - ingeduffeld in een wijde, korte zware
bontcape - zit op het achterbankje - Sally heeft zijn mooie schel-
lentuig aan, met bellen en rode kwasten. Ik herinner mij héél goed
het schellentuighet hing in een glazen handkastje in de stal,
het was héél mooi de glimmende belletjes en de rode kwasten.
Er is ook nog een foto van tante Hilda, jong en knap, in de arre
slee, warm ingepakt tegen de winterkoude. Dit was Aelbertsberg in
de winter.
Het uitzicht vanaf 't voorplein moet heel mooi zijn geweest. Het
huis lag op een verhoging en je keek ver uit over de velden tot
Haarlem. Nog een fotootje: mijn ouders in een ouderwets autootje -
't was een Sizaire et Naudin: vader's eerste auto, een ééncylinder!
Mijn moeder - grote hoed met witte voile - achter het stuur!
Vader - met strooien hoed - zit gedwee ernaast, met een uitdruk
king van "nu maar afwachten hoe Ida het eraf gaat brengen".
Op de achtergrond van de foto weer de glazen deuren boogvormig
rondlopend aan de bovenzijde, hetgeen aan de voorgevel een speels
effect geeft.
