1 wollen deken
1 herenhemd
1 herenonderbroek
1 paar wollen sokken
of sportkousen
1 pullover
of 1 vest
1 winterjas
of regenjas
of 1 paar hoge
rijglaarzen
waarvoor wordt vergoed
f
f
f
f
f
f
f
f
f
25
5
5
2
5
10
5,
50.
30,
50
f.30,
In een tijd van grote schaarste, waar goederen veel meer waard
waren dan geld, een belachelijk lage vergoeding!
De rantsoenen, die op de bon verkrijgbaar waren, werden
steeds kariger. Eerst alleen nog maar taptemelk en vanaf eind
november zelfs dat niet meer en ook geen peulvruchten, grut
terswaren en boter.
Omdat Denijs de baan als kok van de centrale keuken niet
gekregen had en er toch enige inkomsten moesten zijn, nam
mevrouw Denijs een baan en wel als winkeljuffrouw bij boekhan
del de Wit. Het was een "prettige betrekking" en met de f.25,-
loon per week was ze heel blij. Alleen kon er natuurlijk in
de winkel niet gestookt worden en zo liep ze er een verkoud
heid op, die door verwaarlozing bronchitis werd, waardoor ze
in januari de baan weer op moest zeggen. Een klein voordeel
van deze ziekte was, dat ze een "Ausweis" kreeg, waardoor de
familie weer naar Bloemendaal terug mocht keren...."We waren
toch zo gelukkig dat we vertrekken konden. We hebben alles
weer per handkar versleept en hadden ook nog heel wat te halen
uit de verschillende huizen, waar we de boel ondergebracht
haddenMaar we haalden niet alles, want we hebben altijd weer
kan eruit gestuurd te worden. De eerste avond kenden we ons
geluk niet en mijn man heeft pannekoeken gebakken, zo blij was
ook hij weer in zijn eigen huis te zijn. Het is dan ook met
geen pen te beschrijven wat evacueren eigenlijk is. Nooit eens
je eigen baas te zijn, steeds op de handen gekeken te worden
bij alles wat je doet, het is vreselijk. En het schijnt wel
bij iedereen zo te zijn, want ieder mens klaagt er over. De
beste families en kennissen gaan nu met ruzie van elkaar."
6 december was er een grote razzia in Haarlem en omstreken.
"Heel wat mannen en jongens zijn er opgepikt en heel wat zijn
er weggevoerd. In ieder huis was een bevel afgegeven, dat
mannen van 17-40 jaar zich voor hun huisdeur op moesten stel
len met een koffer met goed en een deken en eetgerei." De
huisdeur moest geopend blijven en vrouwen en kinderen moesten
gedurende deze actie in huis blijven. De mannen zouden te werk
gesteld worden en daarvoor als loon goed eten en rookgerei
krijgen. De vrouwen zouden vergoeding ontvangen. Het was een
zeer angstige dag en in menig gezin heerste het grootste leed.
Ook mijn man en het personeel van hotel Roozendaal zijn het
bos achter het hotel ingevlucht en hebben daar een paar dagen
gebivakkeerd. Onze zoon bracht hun in het zwemhuisje op het
landgoed van de heer Van der Vliet eten en zo is alles voor
hen goed afgelopen."
Vanaf die tijd waagden mannen en jongens zich natuurlijk
nauwelijks meer op straat. Denijs kon, met zijn brandweer
jasje, nog wel naar buiten. Dat was maar goed ook, want de
winter van '44-'45 was streng. Bij tijden vroor het 12 graden
C. en kolen waren er natuurlijk al lang niet meer. Denijs kon
15
