tenminste, samen met zijn dertienjarige zoon, hout uit het
Bloemendaalse Bos halen. "Het leek wel een hei in plaats van
een bos en overal zie je stompjes van afgezaagde bomen." Deze
kap was natuurlijk verboden, maar Denijs zeilde er altijd goed
doorheen. "Op een avond kwamen er twee agenten en een boswach
ter naar hem toe. De boswachter zei "Laten we elkaar nu geen
Mietje noemen, Denijs, ik heb je al meer gezien en het steeds
laten gaan, maar nu wordt het toch al te bar." Maar mijn man
lachte hen uit en vroeg beleefd of ze maar door wilden gaan,
want dan kon hij opschieten." Helaas pikten derden graag wat
met zoveel moeite in het bos gekapt en gezaagde was, wat soms
leidde tot wilde achtervolgingen. "Dief en diefjesmaat", zoals
Mevrouw Denijs zei.
In Amsterdam was de voedseltoestand rampzalig, maar ook in
huize Denijs werden vanaf eind januari '45 tulpenbollen gege
ten in plaats van aardappelen. Ze smaken tamelijk zoet, maar
toch niet naar, doch hoofdzakelijk zijn ze bedoeld voor stamp
pot, want bij aparte groente is het toch niet lekker. Je kunt
ze ook poffen en dan smaken ze net als gepofte kastanjes."
De zwarte handel tierde natuurlijk welig. Tarwe kostte
normaal f.0,25 per pond; in de zwarte handel f.10,-. De prij
zen van aardappelen, boter en suiker waren dienovereenkomstig.
Bij de boeren was voor geld al helemaal niets meer te koop,
ook textiel wilden ze niet meer hebben. Alleen carbid, boen
ders, werkpakken, stookolie, soda en zout waren nog geschikte
ruilmiddelen
Dit ruilen van goederen tegen voedsel bracht mevrouw Denijs
op een idee: "En zo begon ik dan een ruilbeurs door een paar
schaatsen, een stuk zeep en een pakje cigaretten in de etalage
te leggen met een kaartje erbij: "te ruilen voor tarwe of
bonen". De winkel had ik helemaal leeggeruimd, op de toonbank
lag een hotel-bonboek met doorslag en de klanten werden ver
wacht... binnen een week lag de etalage vol goederen... Mijn
eerste klant was een dame, die een paar hoge rijglaarzen
meebracht, volkomen uit de mode, maar waarnaar, volgens haar
zeggen, toch vraag was door gebrek aan goed schoeisel. Zij
vroeg er maar liefst 30 pond tarwe voor en als men weet, dat
de tarwe toen in de zwarte handel al f.25,- het pond kost
te....Ik ben ze niet kwijtgeraakt, wel een pakje cousi-ciga-
retten voor 11 pond bruine bonen.
"Wanneer men goederen inbracht, betaalde men f.1,- inleggeld,
kwam de transactie tot stand, dan betaalde men nogmaals f.1,-
en ook degene die de ruiling had gedaan, zodat we van één
ruiling f.3,- ontvingen. Gebeurde er niets, dan kon men na een
week zijn goederen terughalen en hadden we maar één gulden
verdiend. Er zat aan dit alles nog heel wat administratie
vast.... alles moest keuring verpakt worden, waaraan ook heel
veel werk was
Ook plaatste mevrouw Denijs raamadvertenties voor f.1,- per
week. Maar het liep geweldig, de hele dag was de winkel vol
mensen en de heer Denijs moest zelfs komen helpen en het
zorgde ervoor dat ze werkelijk geen tijd had ook maar één
ogenblik aan de toestand te denken.
Schokkende gebeurtenissen waren het fusilleren bij de Jan
Gijzenkade van 10 nederlandse verzetslieden als represaille
voor het neerschieten van een duitser, een week tevoren,
evenals het bericht dat een zwager van mevrouw Denijs in een
duits concentratiekamp was omgekomen.
Ook Bloemendaal zelf ontkwam tenslotte niet aan het oor
logsgeweld. Half april hadden drie engelse vliegtuigen het
16
