We zien ook enkele prachtige beuken nog uit Zochers tijd
op het grasveld voor de villa. Het is de rest van een laan
die vroeger de directeurswoning met het ziekenhuis ver
bond. De laan vormde ook de toevoerweg voor vrachtver
keer naar het ziekenhuis en had daarvoor op den duur
onvoldoende capaciteit. Jonker had de keus: öf de bomen
rooien, öf de weg verleggen. Het werd het laatste!
Eiland
Iets verderop ligt het meer, waaraan Meer en Berg zijn
naam dankt. In de verte is een eiland te zien, dat niet tot
Zochers ontwerp behoort. Dit is werk van Jonker, of liever
van patiënten, die in arbeidstherapie een brede strook ter
rein tot op het grondwater hebben afgegraven, waardoor
er een eiland ontstond. Het is te begrijpen, dat de patiën
ten en hun begeleiders meer plezier hadden in dit werk,
dan in het schijnbaar doelloos afgraven van stukken duin,
zoals dat op Jachtlust aan de andere kant van de Bergweg
gebeurde.
Maar niet alle plannen slaagden. In de verte ligt het - nu al
weer jaren niet meer gebruikte - ontspanningsgebouw
Musis Sacrum. Het is onze gids een doorn in het oog. Niet
omdat het een lelijk gebouw is, maar hij had juist met
veel zorg een zichtas vanaf Meerzicht richting
Brederodelaan gecreëerd en precies die plek koos de archi-
De heer Van Strien met zijn gezin. Hij en één van de kinderen op de foto
waren voorgangers van de heer Jonker. Patiënten verzorgden de aanvoer
van brandhout.
tect voor zijn bouwwerk.
Lindelanen
Schuin achter ons, in noordwestelijke richting liggen de
nieuwe klinieken West Friesland, Meerlanden en de
Evertskliniek. Ongeveer tien jaar geleden stond hier nog
Meer en Berg II. Nu rest daarvan alleen nog als een soort
grafmonument het torentje op een heuvel met witte rozen.
Het houdt de herinnering aan vroeger tijden levend.
Gelukkig echter zijn de lindelanen, door Springer aange
plant, nog praktisch helemaal intact. Hierdoor is er iets
van de vroegere grandeur bewaard gebleven.
Meer in de richting van Velserend lagen vroeger de uitge
strekte kwekerijen. Het hoofd terreinen was ook hiervoor
verantwoordelijk. Met de oogst van deze tuinen moest de
bevolking, patiënten en verplegend personeel van Meer en
Berg en de provinciale ziekenhuizen in Bakkum en
Medemblik, gevoed worden. Een nachtvorst of hagelbui
waren voor hem dan ook een grote zorg. Nu vindt men er
alleen gazons en heggen, waarvan de plaatsing alleen te
begrijpen is, als men weet dat het vroeger windsingels
voor de groentetuinen waren. In de kas groeien verwilder
de tomaten. Alleen het perelaantje is nog in tact.
Haagbeuken
We lopen nu in oostelijke richting en zien aan de linker
kant het witte gebouw van de nu al weer verouderde
Brederodekliniek. Trots wijst de heer Jonker op een maje
stueuze bruine beuk aan de rechterzijde en een prachtige
Ons Bloemendaal, 18e jaargang, nummer 3, herfst 1994
