Het meer met botenhuis lagen en liggen er sereen bij.
eik aan de linkerkant van het gebouw. Het is hem destijds
gelukt deze bomen, die veel ouder zijn dan de kliniek, te
sparen. Hij wist de architect van de waarde van die bomen
te doordringen. Die draaide de gebouwen iets en de
bomen konden blijven staan. Het landschappelijk ontwerp
van dit deel van het ziekenhuisterrein is een schepping van
Jonker uit de jaren zestig. De haagbeuken staan er vitaal
bij. Laat iedere volgende beheerder zeer zuinig zijn met
deze en de talloze andere jongere bomen die overal op
Meer en Berg door Jonker en zijn opvolger zijn aange
plant!
We zijn nu op de laan gekomen die achter en evenwijdig
aan de Brederodelaan in de richting van het hoofdgebouw
loopt. Oorspronkelijk stonden hier lindes. Ook die hadden
hun tijd gehad. Er kwamen platanen en weer lindes voor
in de plaats. Helemaal geslaagd is deze laan nog niet, maar
toch, het zijn vitale jonge bomen.
Wanneer we nu voor de monumentale gevel van het
hoofdgebouw staan, zien we links en rechts zware heggen.
Het lijkt of die nog tot het oorspronkelijke ontwerp beho
ren en deel uitmaken van de 'buitenkamers' van de ver
schillende klasse-afdelingen. Van de typisch Zocheriaanse
perken met veelkleurige bloemen is helaas niets meer
over. Ook het parkeerterrein links van de ingang onder de
hoge bomen detoneert. Wel staan er nog enkele zeer oude
bomen, die de sfeer van het geheel bepalen.
Jonkerbos
Nog valt er het één en ander te vertellen over wat de heer
Jonker tot stand bracht; aan de zuidzijde van het zieken
huisterrein was vroeger boerenland. Toen de boer zijn
bedrijf beëindigde en de gemeente Bloemendaal de gron
den voor sportvelden bestemde, wist Jonker gedaan te
krijgen dat ook het ziekenhuis een strook kreeg. Hij liet
die inplanten met gevarieerd 'plantsoen', waardoor de
hockeyers van HBS niet tegen de lelijke zijgevel van het
ziekenhuis hoeven aan te kijken en de patiënten veel meer
luwte kregen. Ook op Jagtlust, ten westen van de
Bergweg, liet hij bos planten dat zelfs het Jonkerbos
genoemd werd. Het is te hopen dat Natuurmonumenten
dit mooie terrein, dat destijds voor arbeidstherapie en
recreatie werd gebruikt, spoedig in eigendom zal krijgen.
Sleutelbosje
Ten slotte is er het 'Sleutelbosje', zo genoemd omdat
vroeger alleen de doktoren die er een sleutel van hadden
er toegang hadden. Het ligt onopvallend aan de oostzijde
van de Brederodelaan, tegenover de voormalige dokters
woningen. Nog niet eens zo lang geleden waren er plan
nen hier huizen te bouwen. Want een bos waar je niet in
kunt, is toch in deze tijd ondenkbaar. Dat vraagt toch om
'ontwikkeling'! Niet alleen Jonker, maar heel veel anderen
hebben zich hiertegen met succes verzet. Jonkers laatste
grotere werk vóór zijn pensionering kon zo het opknap
pen van het ongeschonden Sleutelbosje zijn.
Ons Bloemendaal, 18e jaargang, nummer 3, herfst 1994
9
