vormen van het lesprogramma. In eigen tempo mocht een
leerling de hem opgegeven taken vervullen en aan het ein
de van zijn schoolcarrière volgde geen examen maar kreeg
hij een speciaal Ivo-diploma.
Landelijke erkenning
Maar wat voor waarde had zo'n schooldiploma, wat voor
perspectieven bood het, zolang het geen landelijke erken-
ning genoot? Om daar een regeling voor te treffen werd
in 1938 de stichting 'Het Ivo Diploma' in het leven geroe
pen. Eén van de initiatiefnemers was de bekende Kees
Boeke van 'De Werkplaats' in Bilthoven. Het jaar daarop
kreeg ook de Ivo—afdeling van het Kennemer Lyceum toe
lating tot de stichting. Niet voor lang evenwel, want in
1942 werd de Kennemer Ivo-school door het bestuur van
de stichting 'uitgestoten', omdat het van mening was dat
deze school gedevalueerd was tot een gewone Uloschool
en dus niet langer het predikaat Ivo verdiende. Na de oor
log probeerde De Vletter, die tijdens de bezettingsjaren als
rector was vervangen, tevergeefs het bestuur van de stich
ting 'Het Ivo Diploma' op andere gedachten te brengen.
De meeste leerlingen en hun ouders zullen er geen pro
bleem van hebben gemaakt dat hun school geen echte Ivo-
school meer was. Van de docenten kan evenmin gezegd
worden dat zij allen tot de fervente aanhangers van de
Ivo-gedachte behoorden. De leider van de afdeling, B.H.
Perels, was zeker niet in alle opzichten het type van de
overtuigde aanhanger van het Ivo—ideaal, dit in tegenstel
ling tot zijn adjunct mevrouw J.G. Dun.
De Oude School 't Heuveltje aan de Korte Parkweg hoek Rijpervveg in 1975.
Ruimtegebrek
De Ivo—afdeling telde in het cursusjaar 1945—1946 ruim
honderd leerlingen, een getal waar menig gymnasiumrec
tor in die tijd jaloers op kon zijn. En toen was het ineens
afgelopen...
In een rondschrijven aan de ouders van juni 1946 deelde
De Vletter mee, dat het Kennemer door ruimtegebrek niet
langer huisvesting kon bieden aan de Ivo-afdeling. Deze
zou worden overgeplaatst naar het gebouw van de
Hartenlust-Ulo, welke school toen juist met een ernstig
leerlingentekort te kampen had. De Ivo-leerlingen zouden
hun eigen leraren behouden en hun eigen lesmethodes.
Tevens zouden zij ook in de toekomst kunnen blijven pro
fiteren van de Kennemer-faciliteiten als tennisbanen, sport
velden, aula en feestzaal. Aangezien de leerlingen zouden
worden opgenomen in de administratie van de gemeente
lijke Uloschool, zou dat verlaging van schoolgeld tot
gevolg hebben.
Toekomstige status
Uit de brief wordt bepaald niet duidelijk wat nu precies de
toekomstige status van de Ivo-school zou worden. Er wordt
gesproken over het losser worden van de banden met het
Kennemer, maar niet over het verbreken van die banden.
Zou de school een gemeentelijke Ivo-school worden of zou
zij blijven ressorteren onder het bestuur van het Kennemer
Lyceum?
Hoewel het dus niet met zoveel woorden wordt gezegd,
mogen we er toch van uitgaan, dat het eerste de bedoeling
is geweest. In de vergadering van curatoren van het lyceum
op 21 mei werd ook
gesproken van 'overneming
van het instituut door de
gemeente Bloemendaal'.
Weliswaar was de Ivo-afde
ling nog maar kort tevoren
toegetreden tot de 'Groep
van Scholen voor Neutraal
Bijzonder Onderwijs', maar
in oktober 1946 werd aan
de secretaris van deze ver
eniging meegedeeld, dat de
Ivo—afdeling van het
Kennemer Lyceum per
1 september had opgehou
den te bestaan. Naar een
brief aan de ouders waarin
van dit feit gewag wordt
gemaakt, zoeken we echter
tevergeefs.
26
Ons Bloemendaal, 21e jaargang, Lustrumnummer 1, voorjaar 1997
