Een overpeinzing bij het vierde lustrum van Ons Bloemendaal Onlangs gaf het gemeentebestuur van Bloemendaal er blijk van wel degelijk slagvaardig en doeltreffend te kunnen optreden wanneer het er werkelijk op aan komt. Uit perspublicaties was gebleken dat de Haarlemse antiquaar Van der Steur op de jaarlijkse Europese beurs in de Amsterdamse RAI vier zeldzame prenten van het landgoed Elswout zou aanbieden. Het gemeentebestuur besliste zonder referendum of raadpleging van de raad tot aanschaf nog vóór de opening van de beurs. Men benader de Van der Steur, kocht de prenten, daarmee een aantal potentiële kopers kansloos makend. In het Haarlems Dagblad klonk het gevoel van opwinding bij het gemeentebestuur door over zoveel daadkracht. Je kunt je natuurlijk afvragen of het de taak van de gemeente is een museale collectie aan te leggen en te onderhouden. Maar wie zich die vraag stelt, ontgaat naar alle waarschijnlijkheid toch de diepere betekenis achter het handelend optreden van onze bestuurde- ren. Waar opeenvolgende gemeenteraden in woord het behoud van het karakter van onze bijzondere gemeente prediken, maar in praktijk de daden veelal het tegengestelde bewijzen, daar getuigt het van een opmerkelijke visie prenten aan te schaffen aan de hand waarvan latere generaties kan worden getoond hoe fraai het hier ooit is geweest. Wanneer je niet in staat bent het bijzondere karakter van onze gemeente tegen de trend in te verdedigen tegen de alsmaar voort schrijdende verstedelijking, daar is het prijzenswaardig te noemen om middels een collectie prenten het unieke van Bloemendaal in elk geval op papier te behouden. Geen woorden, maar daden is in onze gemeente vervangen door geen daden, maar papier. Latere generaties zullen er dankbaar gebruik van maliën om tot een oordeel te komen over het gemeentelijk beleid door de jaren heen. Het getuigt van moed van de gemeente dat zij daarvoor zelf actief de bewijslast verzamelt en aanreikt. Hoe komt het toch dat instellingen als Ons Bloemendaal nodig zijn en moeten functioneren als remmer op de wagen? Je zou toch zeg gen dat ons huidige gemeentebestuur zou kunnen en willen leren van lessen uit het verleden? Wie omziet kan niet anders dan treu ren over wat er allemaal onnodig verloren is gegaan onder het mom van de vooruitgang. Verbijsterend is ook dat elke gemeenteraad aankondigt dat het na hun zittingsperiode welletjes is geweest en dat elke nieuwe raad die opvatting van zijn voorganger achteloos van tafel veegt om gewoon weer de draad op te pakken. En zo plakken en knippen en breien de raadsleden voort, zonder een patroon, zonder een werkelijke visie op de toekomst. Wat zou daarvan de reden kunnen zijn? De onuitroeibare drift van bestuurderen om in hun regeerperiode "monumenten" als bewijs van hun bestaan achter te laten? Of heeft het te maken met gebrek aan kwaliteit van democratisch gekozenen? De werkelijke reden ligt waarschijnlijk in de combinatie van die twee veronderstellingen. Het geklaag in ons dorp over de kwaliteit van het bestuur klinkt alom, maar niemand die de moed en de tijd heeft en zijn inkomen op het spel wil zetten om het tij te keren. En zo ploeteren we ver der, het bewind over onze eigen zaken overlatend aan de prenten verzamelende middelmaat. Onze stichting heet: Ons Bloemendaal en telt meer dan 1100 leden. Voor een organisatie en een gemeente als de onze is dat een hoge "organisatie-graad". Blijkbaar voelen veel mensen zich betrok ken bij hun bijzondere woonomgeving. En dat is des te opmerkelij ker, want hoeveel autochtonen wonen hier helemaal? Is het dan toeval of juist een vingerwijzing dat slechts 7 van 17 leden van de gemeenteraad lid zijn van onze stichting? Van mensen, die zich zo met ons dorp identificeren dat zij zelfs bereid zijn aan het vaak ondankbare raadswerk deel te nemen, zou je een onbe grensde betrokkenheid verwachten voor het Bloemendaalse erfgoed. Aan een verschil tussen de papieren partijprogramma's en het stre ven van Ons Bloemendaal kan het niet liggen. Op papier spreken WD, CDA, PvdA en PB èn Ons Bloemendaal hun onvoorwaarde lijke toewijding voor ons dorp uit. In de praktijk blijkt er evenwel een levensgroot verschil en zijn de rollen ooit op een komische wijze verwisseld geraakt. De gemeenteraad zou actie moeten voeren voor het behoud van Bloemendaal en Ons Bloemendaal zou prenten moeten verzamelen. Willem Ramp van Tettrode Ons Bloemendaal, 21e jaargang, Lustrumnummer 1, voorjaar 1997 7

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Ons Bloemendaal | 1997 | | pagina 7