Een overpeinzing bij het
vierde lustrum van Ons
Bloemendaal
Onlangs gaf het gemeentebestuur van Bloemendaal er blijk van wel
degelijk slagvaardig en doeltreffend te kunnen optreden wanneer het
er werkelijk op aan komt.
Uit perspublicaties was gebleken dat de Haarlemse antiquaar Van
der Steur op de jaarlijkse Europese beurs in de Amsterdamse RAI
vier zeldzame prenten van het landgoed Elswout zou aanbieden. Het
gemeentebestuur besliste zonder referendum of raadpleging van de
raad tot aanschaf nog vóór de opening van de beurs. Men benader
de Van der Steur, kocht de prenten, daarmee een aantal potentiële
kopers kansloos makend. In het Haarlems Dagblad klonk het gevoel
van opwinding bij het gemeentebestuur door over zoveel daadkracht.
Je kunt je natuurlijk afvragen of het de taak van de gemeente is
een museale collectie aan te leggen en te onderhouden. Maar wie
zich die vraag stelt, ontgaat naar alle waarschijnlijkheid toch de
diepere betekenis achter het handelend optreden van onze bestuurde-
ren.
Waar opeenvolgende gemeenteraden in woord het behoud van het
karakter van onze bijzondere gemeente prediken, maar in praktijk
de daden veelal het tegengestelde bewijzen, daar getuigt het van een
opmerkelijke visie prenten aan te schaffen aan de hand waarvan
latere generaties kan worden getoond hoe fraai het hier ooit is
geweest.
Wanneer je niet in staat bent het bijzondere karakter van onze
gemeente tegen de trend in te verdedigen tegen de alsmaar voort
schrijdende verstedelijking, daar is het prijzenswaardig te noemen
om middels een collectie prenten het unieke van Bloemendaal in elk
geval op papier te behouden.
Geen woorden, maar daden is in onze gemeente vervangen door geen
daden, maar papier. Latere generaties zullen er dankbaar gebruik
van maliën om tot een oordeel te komen over het gemeentelijk
beleid door de jaren heen. Het getuigt van moed van de gemeente
dat zij daarvoor zelf actief de bewijslast verzamelt en aanreikt.
Hoe komt het toch dat instellingen als Ons Bloemendaal nodig zijn
en moeten functioneren als remmer op de wagen? Je zou toch zeg
gen dat ons huidige gemeentebestuur zou kunnen en willen leren
van lessen uit het verleden? Wie omziet kan niet anders dan treu
ren over wat er allemaal onnodig verloren is gegaan onder het
mom van de vooruitgang.
Verbijsterend is ook dat elke gemeenteraad aankondigt dat het na
hun zittingsperiode welletjes is geweest en dat elke nieuwe raad die
opvatting van zijn voorganger achteloos van tafel veegt om gewoon
weer de draad op te pakken. En zo plakken en knippen en breien de
raadsleden voort, zonder een patroon, zonder een werkelijke visie op
de toekomst.
Wat zou daarvan de reden kunnen zijn? De onuitroeibare drift van
bestuurderen om in hun regeerperiode "monumenten" als bewijs van
hun bestaan achter te laten? Of heeft het te maken met gebrek aan
kwaliteit van democratisch gekozenen? De werkelijke reden ligt
waarschijnlijk in de combinatie van die twee veronderstellingen.
Het geklaag in ons dorp over de kwaliteit van het bestuur klinkt
alom, maar niemand die de moed en de tijd heeft en zijn inkomen
op het spel wil zetten om het tij te keren. En zo ploeteren we ver
der, het bewind over onze eigen zaken overlatend aan de prenten
verzamelende middelmaat.
Onze stichting heet: Ons Bloemendaal en telt meer dan 1100
leden. Voor een organisatie en een gemeente als de onze is dat een
hoge "organisatie-graad". Blijkbaar voelen veel mensen zich betrok
ken bij hun bijzondere woonomgeving. En dat is des te opmerkelij
ker, want hoeveel autochtonen wonen hier helemaal?
Is het dan toeval of juist een vingerwijzing dat slechts 7 van 17
leden van de gemeenteraad lid zijn van onze stichting? Van mensen,
die zich zo met ons dorp identificeren dat zij zelfs bereid zijn aan
het vaak ondankbare raadswerk deel te nemen, zou je een onbe
grensde betrokkenheid verwachten voor het Bloemendaalse erfgoed.
Aan een verschil tussen de papieren partijprogramma's en het stre
ven van Ons Bloemendaal kan het niet liggen. Op papier spreken
WD, CDA, PvdA en PB èn Ons Bloemendaal hun onvoorwaarde
lijke toewijding voor ons dorp uit. In de praktijk blijkt er evenwel
een levensgroot verschil en zijn de rollen ooit op een komische wijze
verwisseld geraakt.
De gemeenteraad zou actie moeten voeren voor het behoud van
Bloemendaal en Ons Bloemendaal zou prenten moeten verzamelen.
Willem Ramp van Tettrode
Ons Bloemendaal, 21e jaargang, Lustrumnummer 1, voorjaar 1997
7