X
YY/Zp /ft
Ytyyff YYfs^
yy \Y - - -
^fX^-py pyy yy^
YiY? y
X fsYÉ-É
Pkff y-XpX sffY/XyC spY
yXfYY- '7
~piY/sy Yaf-t
4>P Yff-' y&Zffz' Y*n ffPP
'i^i p pu
Yif>/ //.-/r yp&
ifé YY-t YPjff ffY?i
YifJ^P'pfZ ff*
Fragment uit de laatste ontvangen brief van de in 1944 gesneuvelde
Bloemendaler Theo Kleef.
toor van Woningbouwvereniging Brederode) tot aan de
Brederodelaan ter hoogte van de Hertenkamp. In deze
omgeving herinner ik mij meerdere onverharde wegen,
die er toen uitzagen zoals nu de Graslaan.
Echt een dorp
Maar bijvoorbeeld ook de De Genestetweg herinner ik mij
nog als een onverharde weg. Als kinderen maakten wij
kuiltjes in deze weg bij het knikkerspel, want hier bevond
zich de kleuterschool van het dorp, die de Poppenschool
werd genoemd. Pas later kwam er een aparte katholieke
kleuterschool bij de nonnen aan de Dennenweg.
Midden in het bos stond de Muziektent, 's Zomers werden
daar iedere week op avonden openbare concerten en koor
uitvoeringen gegeven. Ik herinner mij nog heel goed, dat
je hierbij muisstil moest zijn. Als een kind niet stil genoeg
was dan waren er de twee in mooie uniformen gestoken
boswachters, de heren Aartsen en Van Ooien. Zij hadden
veel ontzag. Het leek wel alsof zij afkomstig waren uit
Beieren.
Boswachters heeft Bloemendaal sinds lange tijd niet meer.
Het Bloemendaalse Bos had vroeger een echte functie voor
het dorp. Het werd druk bezocht door wandelaars van
buiten de gemeente. Naar de mate waarin Bloemendaal
zich meer is gaan presenteren als een 'groene gemeente',
heb ik het onderhoud van het openbare groen steeds ver
der achteruit zien gaan.
Een droeve herinnering bewaar ik aan 10 februari 1947.
Mijn eerste kindje, een dochtertje van vier jaar, is toen na
een ziekte van maar vier dagen overleden. Mijn man wilde
niet in de begrafenisauto stappen en ging te voet achter de
rouwstoet aan. Toen de stoet stilstond voor mijn woning
in de dorpsstraat, sloten zich heel veel mensen spontaan
aan en gingen zij lopend verder naar de begrafenis aan de
Dennenweg. Dit was echt iets voor het Bloemendaal zoals
het toen was, echt een dorp.
Laatste brief
Een andere droeve herinnering bewaar ik aan de periode
kort na de Bevrijding. Nadat in verschillende straten volop
het Bevrijdingsfeest was gevierd, was de voor de pastorie
gedane belofte, dat de saamhorigheid altijd zo zou blijven,
spoedig vergeten. Voor de meeste mensen nam het leven
Bloemendaalsevveg hoek Zomerzorgerlaan in 1902.
Ons Bloemendaal, 21e jaargang, Lustrumnummer 2, zomer 1997
45
