Winters gingen ze terug
naar Amsterdam. Zij krij
gen vijf zonen en vier
dochters en met de zonen
begint de tragedie. De
oudste zoon Jan sterft op
21-jarige leeftijd aan tyfus
te Parijs. Hij was toen al
op kantoor bij de Wed.
Willem Borski en Hope.
De tweede zoon Willem is
niet sterk; hij moet veelal
kuren en sterft te Florence,
Anna van der Vliet-Borski (1828- 26 jaar oud. De derde en
1912), door H. Siebert. vierde zonen zijn tweelin
gen: David en Emile. Zij
hebben een heerlijk bestaan op Duinlust en Elswout. Voor
hun opvoeding woont er een zeer erudiete Zwitserse gou
verneur, Adolphe Burdet, in huis die hen les geeft, en die
later zal trouwen met de op een na jongste zuster van zijn
pupillen.
De zoon Emile blijkt zwak van zenuwen. Zijn tweeling
broer David werkt al op de bank Hope te Amsterdam,
maar is zo kapot en terneergeslagen door de verlamming
van zijn vader, die getroffen was door een beroerte, door
de dood van zijn twee zwagers Egidius en Bijleveld, èn
door de zwakke geestestoestand van Emile, dat hij besluit
een einde aan zijn leven te maken. Hij is dan dertig jaar.
De jongste zoon, Henkie, is eenentwintig jaar jonger dan
zijn oudste broer en zeer geliefd bij zijn neven en nichten.
Over hem heb ik altijd zo aardig horen praten. Hij heeft
kinderverlamming, of misschien was het epilepsie, en reist
naar Engeland en Frankrijk om genezing te vinden. Hij
sterft op doktersbezoek te Parijs.
Deze Anna van der Vliet-Borski, mijn overgrootmoeder,
herinner ik mij nog zeer goed. Zij kwam op mijn vierde
verjaardag in de Landauer, een open rijtuig met twee paar
den, met haar gezelschapsdame naar Haarlem. Ik kreeg een
kinderfornuisje met spiritusbrander, waar ik jaren op
mocht koken (kalfsoesters, appelmoes en gebakken aardap
pels), en een bos witte seringen uit de kassen van Duinlust
waar zij woonde. Maar ik was ontsteld dat zij in het open
rijtuig achteruit reed en de gezelschapsdame vooruit! Wij,
kinderen, moesten altijd achteruit zitten; maar de oude
dame reed nu achteruit omdat ze dan beschut zat achter
de koetsier.
De zonen van der Vliet: een tragedie
Anna en David van der Vliet-Borski wonen 's zomers op
het oude huis Duinlust, een laag, charmant, wit huis. 's
van Willem Borski III al
diens onroerend goed in
haar erfdeel. Anna woont
dan net op het nieuwe
huis Duinlust van de archi
tect Muysken. Zij heeft
geen zin om Elswout, ook
gebouwd door Muysken,
te laten afbouwen en laat
er alleen een dak op zetten.
Het blijft een lege huls
zonder vloeren en binnen
muren. Later worden gor
dijnen op de ramen
geschilderd met een meng
sel van kalk en karnemelk.
David van der Vliet (1822-1889),
H.J. Slijper naar Siebert.
Spider van Mevrouw Luden-Van der Vliet bespannen met rood-schimmel
'Cherry'; koetsier G. van Meurs, ca. 1930.
De dochters
De vier dochters waren sterk. Hun vader voedde hen net
zo op als zijn jongens en hij leerde hen zwemmen en vis
sen, schieten in Elswout en schaatsen op de grachten van
Amsterdam. Dat vonden de andere grachten-bewoners niet
behoorlijk - dochters horen thuis te zitten met hun hand
werk - maar het was heerlijk. In 1916 zie ik Olga Burdet-
van der Vliet met man en kinderen prachtig kunstrijden
op Elswout. 's Middags kwamen daar vele familieleden
met invités genieten van het schaatsen. Duinlust stuurde
een groot rijtuig met kopjes, bekers, kannen hete chocola
de en vele soorten koekjes en cake naar het botenhuis
onder aan het terras van het onbewoonde Elswout.
Anna's oudste dochter Anna trouwde met de heer Bijleveld
28
Ons Bloemendaal, 21e jaargang, Lustrumnummer 3, herfst 1997
