Pr|jB 15 Cent. Nadruk verboden
Nederl. Harddrayerij- en Renvereeni£ini.
OFFICIEEL PROGRAMMA
VAN Did
Courses te Woestduin,
i11u.Ie Reglementen van «Ie. Xnl. liard.ir.- m ltcov.
op Zondag 9 .7 ali 1905,
des namiddags ten 1.30 ure.
Programma.
perrons die met een hou
ten voetbrug waren ver
bonden. Halte Woestduin
werd een vaste stopplaats
op weekeinden, als goklus
tigen naar Oud Woestduin
trokken, naar de daar gele
gen - door Leonard A.
Springer aangelegde - ren
baan, om hun geluk op de
paardenrennen te beproe-
Bezoek aan de ren
nen
Over zo'n dag op de ren
baan ontlenen we aan een
turfschets van C. Joh. K.
enkele passages:
'Een Zondagmorgen in Augustus,
Compartiment 2e klasse extra-
trein Amsterdam-Woestduin,
bevattende acht personen, waaron
der eene dame. Heeren allen ver
diept in lectuur: "Nederlandsche
Sport", "Hippos", "Onze Paarden"
of ook de Zondagochtend-editie's
van "De Telegraaf" en het "Algemeen Handelsblad", waarin gewoonlijk
een résumé der prognostics van de onderscheidene sportbladen. De dame
bladert in het course-programma van den dag, d raison van 15 cent ver
krijgbaar aan den ingang van het station.
"Redstar staat er goed voor vandaag", merkt een der heeren op, na een
korte berekening op den rand van zijn blad gemaakt te hebben, "als de
hengst willig is, dan is - ie nou niet te slaan met minstens 5 secunden
in de hand". "Wie rijd'm! vraagt zijn vis-a-vis, een heer met een wijn
rood gezicht, opvallend lange makreelkleurige knevels en op violet-fond een
dasspeld voorstellende twee tegen elkaar opsteigerende paarden in goud.
"Paul, natuurlijk Paul Schönrock! antwoordt de gevraagde, met een
onverholen minachting voor de verregaande onwetendheid van den hoogge-
kleurden man, blijkbaar een koetsier of palfrenier van "goeden huize", die
vandaag vrijaf heeft. "Zóó, Paul, nu ja, dan heeft den hengst wel een
kansje, maar vlak "Cribbage" niet uit op dien afstand, die kan nog har
der dan "Anselor".Het gesprek wordt nu algemeen en duurt over paar
den, jockey's, Cote's en records onafgebroken voort tot halte-Woestduin.
Voor de wedstrijd begint kunnen de dravers op hun kwa
liteiten worden gemonsterd. De schrijver geeft hiervan een
impressie:
'Inmiddels zijn de mededingende paarden in den ring verschenen, d.w.z.
circuleren rondom een grasperk, waardoor het publiek uitstekend gelegen
heid heeft de edele dieren nauwkeurig op te nemen. Hooren wij naar de
op- en aanmerkingen.
"Diamant" gaat een beetje kreupel. "Don Quichotte" lijkt vandaag niet
veel zin in het draven te hebben en "Elsje" is zoo wild, dat zij op alle
manieren beproeft, hoe 't gemakkelijkst tuig en sulkey te ruineeren. Maar
ouwe Jan Posthuis heeft de merrie stevig in de hand, zoodat al haar gedoe
bij pogingen blijft. Daar komt "Valerie" al uit haar box. 'Wat een
prachtige vos toch! Jammer van dien achterpoot, anders
"Valerie" is een renpaard, dat eerst het volgend nummer zal medekampen
en wat voorbarig haar box verlaten heeft. Deze boxen, de deuren geschil
derd in de sportldeuren hunner respectieve eigenaars, die door huur voor
het seizoen het recht verkregen hebben hunne viervoeters er in onder dak
te brengen, sluiten in en kleurrijke lijn de zuidzijde van de paddock af van
een particulieren weg naar Vogelenzang, resp. de Boekenrooder-laan.
Deze rennen waren geen aangelegenheid voor louter beter gesitueerden.
Wat dit betreft wordt de argeloze lezer uit de waan geholpen
'dat de courses op een werkdag en bij zulk een hoogen entrée-prijs, alleen
bezocht worden door den feodalen en jongeren adel des lands, door dragon
der- en huzaren-officieren en rijke menschen die weinig om handen heb
ben. Glad mis! Want ook de tapper op den hoek bij de groeten- of visch-
markt, de "salonnier" de eigenaars van een "salon of palais des
parfums", van fruit- of bloemenkeldertjes en nog meer van die gezeten
burgers, kunnen zich zoo'n dag gemakkelijk vrij maken. En ook de hooge
entrée schrikt hen niet af. Wel trachten zij zoo mogelijk door de controle
te glippen, maar lukt dat niet, wat nood, zij kunnen immers betalen en
met één winner zijn zij toch al dadelijk gedekt". En: 'Wie minder met
aardsche goederen gezegend is, gaat naar het guldensterrein.
Einde van de rennen
We kunnen gerust stellen dat er zich in die tijd heel wat
heftige taferelen hebben afgespeeld. In dit verband mis
schien aardig om even 'De Nederlander' van 16 februari
1909 aan te halen: 'Die renbaan is de vloek van
Kennemerland geworden. Elke Zondag verdringt zich rijk
en arm, maar vooral de kleine man, op die baan, om de
echt Nederlandsche speelwoede bot te vieren Alles
dobbelt mee, zelfs jongelieden op HBS of Gymnasium
hebben schulden bij bookmakers, aangezien de totalisator
niet borgt.
Ook dames wagen een gokje.
Ons Bloemendaal, 21e jaargang, Lustrumnummer 4, winter 1997
51
