Kaart (ca 1910) met rechtsboven 'Het Nieuwe Gedeelte'.
tuur, de willekeurige situering van gebouwen en de
gebruikte materialen, hebben ernstig afbreuk gedaan aan
de indertijd bestaande harmonie tussen bebouwing en
landschappelijke omgeving. De oorspronkelijke structuur is
niettemin nog steeds herkenbaar en met name het groene
kader zou de basis kunnen vormen voor de herinrichting.
Zo'n landschappelijke benadering van een woningbouw
programma is gerechtvaardigd door 'de historie van het
terrein, de unieke geografische ligging, het cultuurhisto
risch waardevolle totaalplan van Zocher, en tegelijk de
kwetsbaarheid van het terrein in visueel-ruimtelijke en
ecologische zin.' (zie B V.d.V. 1993, blz.10). Eerste ver
kenningen vanuit deze invalshoek leiden tot een bebou
wing in drie clusters (rond hoofdgebouw, de noord-west-
hoek, en de kwekerij zone bij de Brederodekliniek) waarbij
het open middengebied en de gesloten buitenrand worden
gehandhaafd. Waterpartijen, beplanting, vista's en zichtlij
nen blijven bestaan c.q. worden hersteld. Lijkt het er op
dat aldus de oorspronkelijke parkarchitectuur hierbij tot
zijn recht komt, of dit ook werkelijk het geval zal zijn
Deze waren vroeger bestemd voor artsen en voor een van
de directieleden, later kregen ze andere functies: huisves
ting voor patiënten, polikliniek, school voor de cliënten
van de jeugdafdeling Amstelland, e.d.
Ontwikkeling van het terrein
Door de opeenvolging van veranderingen is de eenvoud
en overzichtelijkheid van het parkconcept van Zocher en
Springer verloren gegaan. De diversiteit van de architec-
J.D. Zocher jr.
L.A. Springer.
10
Ons Bloemendaal, 22e jaargang, nummer 2, zomer 1998
