want het zogenoemde elzenbroekbos is een type
vegetatie dat als boom-heesterlaag dient en niet
mag doorschieten tot een 'lantaarnpaalhos'Het
Meertje was zo vol met waterlelies dat je geen wa
ter meer zag. Nu is het uitgebaggerd en zie je 's
zomers de waterspiegel weer terug.
De vijver van 'Klein Wildhoef (foto M. van Eeghen)
steeds meer gewicht: van twee zijden monden de nieuw ge
graven waterlopen hierop uit. Toch is het waterpeil nooit te
hoog of te laag. Als het waterniveau teveel stijgt, wordt het
water via een pas gegraven duinrel doorgepompt naar de
vijver van Klein Wildhoef.
Een tijdje geleden wilde de gemeenteafdeling groenvoorzie
ning er meer 'natuur' inbrengen door er glooiende oevers
te maken in de plaats van de rechte kanten die het nu heeft.
Dat lukte niet, maar de duinrel van het Meertje van Caprera
naar Klein Wildhoef is wel voor een deel hergraven. Om
praktische redenen is dat een heel recht stuk geworden,
waar een glooiender ligging en een meanderende vorm
meer variatie in de flora en de fauna van deze plek had ge
bracht. Deze waterlopen zijn net nieuw en het is nog niet
helemaal duidelijk wat er gaat groeien.
Het elzenbroekbosje aan de rand van het meertje dat er al
was, probeert men te behouden. Elzen zijn gebaat bij vocht,
en om het waterpeil op een bepaalde hoogte te houden is
een dam geplaatst. Eerdaags moet er weer gedund worden,
Vijver Klein Wildhoef
Oppervlakte 2.130 m2. Dit is een van de mooiste
landschappelijke vijvers van Bloemendaal. Vroeger
behoorde deze vijver tot de buitenplaats 'Wild
hoef. De geleerden zijn het er niet over eens of
de vijver is aangelegd door architect Michaël of
zijn schoonzoon Zocher sr. In de huidige toestand
ligt het water lager dan de oevers en dankzij dit
niveauverschil loopt het gras vóór het huis hellend af naar
het spiegelend vlak van het water. Hier ziet men de schoon
heid van eenvoud en rust: er is niets dan dat glooiende gras,
bomen en water.
Vanaf het huis valt de blik op het eiland waar oude bomen
groeien, waaronder een hoge, rode beuk. Meer naar rechts
valt de blik over de hele diepte van de vijver met een strook
beheerste rietkragen aan de kant van het eiland en schitte
rende bomen aan de wal, zoals een Metasequoia en een
moerascypres. De waterspiegel is groot en zonder enig
groen erin. Hier vist een reigerpaar en ook aalscholvers, de
laatste niet geheel tot vreugde van mevrouw Cramer. "De
reigers staan zo stil, ze laten niet merken dat ze vissen. Maar
iedere keer dat een aalscholver zo krachtig duikt, weet je:
daar gaat er weer een!" Foto's van vroeger tonen grote
groepen waterlelies op dit water, maar sinds hier graskar
pers zijn geïntroduceerd, zijn de waterlelies verdwenen en
al het andere watergroen behalve de dotterbloemen.
Mevrouw Cramer wil de oude waterlelies weer terug en de
graskarpers moeten opletten, want er is een visser
ingeschakeld.
Het water is ,van zwemkwaliteit en dat is gelukkig
hetzelfde gebleven toen de vijver van Klein Wild
hoef een belangrijke schakel werd bij het afvoeren
van het overtollige water van Duin en Daal. De
beek is uitgediept en er is een nieuwe rel gegra
ven die ondergronds doorloopt naar de Kom van
Walther.
De kom van Walther (foto M. van Eeghen)
Kom van Walther
Oppervlakte 2.85 5 m2. De Kom van Walther ligt
op de hoek van de Laan van Boreel en de Kenne-
merweg. De glanzende waterspiegel van deze be
trekkelijk kleine vijver met het gras én de pinken
en schapen die daar lopen, maken het een idylle.
12
Ons Bloemendaal, 24e jaargang, nummer 3, herfst 2000
