Men probeerde in Bloemendaal het landelijke karakter te
bewaren en streefde bij de bouw van arbeiderswoningen
naar een hoge kwaliteit. Menigmaal kwam dit tot uiting in
hoge bouwkosten. Dit was dan ook aanleiding voor de Mi
nister van Arbeid om St. Benedictus te verzoeken bij de
bouw van de woningen 'de grootste eenvoud' te betrachten.
Reeds eerder had de minister om dezelfde reden de inge
diende bouwplannen van Bloemendaal-Noord teruggezon
den. Dat kwam vaker voor, want ook woningbouwvereni
gingen in Hilversum en Bussum werden in die tijd gecorri-
In 1930 zou St. Benedictus nog eens onaangenaam in het
nieuws komen. Het voltallige bestuur trad af toen het ge
meentebestuur de geplande woningontruiming van een be
ruchte wanbetaler zonder overleg vooraf niet door liet gaan.
Woningbouwvereniging Duinwijck
Op 3 januari 1921 werd deze vereniging in het leven geroe
pen, waar de Duinwij ckweg naar is vernoemd. Op een
schitterende locatie aan de Aelbertsbergweg, op het terrein
van de boerderij Huys te Bloemendaal, liet woningbouw
vereniging Duinwijck vijf middenstandswoningen op zeer
royale kavels bouwen.
Zowel het eigendom van voornoemde boerderij als dat van
de omliggende landerijen waren aanvang 1919 van de erf
genamen van Jhr. Hendrik Teding van Berkhout verworven
door de gemeente, om het behoud van het ruime en mooie
RX Woningbouwvereniging St. Benedictus bouwde in 1921 deze negenenveertig woningen aan de
Alberdingk Thijmlaan.
uitzicht veilig te stellen. Om die reden zou het sinds 1907
aanwezige sportterrein van de hockeyclub Bloemendaal en
dat van de Bloemendaalse Voetbal Vereeniging gehandhaafd
blijven. Duinwijck vroeg voor de bouw van de vrijstaande
woningen in de sfeer van particuliere premiebouw rijkssub
sidie aan en een hypotheek, zodat de gemeente Bloemen
daal niet met de kosten werd opgezadeld.
De woningen werden door architect Jan Rebel uit Laren als
kleine landhuisjes uitgevoerd. Op de beide hoekkavels wer
den de huizen met een rieten dak gedekt. Daarvoor werd de
benodigde ontheffing van de bouwverordening verkregen,
maar voor een derde woning werd dit, wegens de te gerin
ge onderlinge afstand, geweigerd.
Terwijl de raad reeds zijn goedkeuring aan de grondverkoop
had verleend, wensten B&W op advies van de grondcom-
missie ook de overgebleven terreinen van het Huys te Bloe
mendaal voor woningbouw te bestemmen. Maar al snel
kwam men tot de slotsom dat arbeiderswoningen daar niet
thuishoorden. En daarmee wekte het gemeentebestuur de
indruk niet langer te willen meewerken aan de bouw van de
nodige woningen voor arbeiders in de buurt van het Pro
vinciaal Ziekenhuis. Ook na een herhaald verzoek van Bloe-
mendaal-Noord bleef het gemeentebestuur bij haar stand
punt dat er geen arbeiderswoningen tegenover midden
standswoningen gebouwd dienden te worden. Men advi
seerde Duinwijck om uit te wijken naar een terrein op Rol
land. Aanvankelijk overigens zeer tegen de zin van Bloe
mendaal-Noord die, zoals
haar naam reeds aangaf,
voornamelijk op dit gedeel
te van de gemeente ge
oriënteerd was. Inmiddels
waren verschillende plaat
selijke grondeigenaren,
vaak van adellijke afkomst,
tevergeefs door de gemeen
te benaderd. Even leek het
er zelfs op dat Bloemen-
daal-Noord naar grondge
bied in één van de omlig
gende gemeenten zou
moeten omkijken, teneinde
het probleem van de Bloe
mendaalse woningnood het
hoofd te bieden.
"Bloemendaal zou toch een
mal figuur maken als men
voor in Bloemendaal werk
zame mensen grond voor
woningbouw vroeg in de
14
Ons Bloemendaal, 25e jaargang, nummer 3, herfst 200 1
