Gestapelde tweelaagse portiekwoningen (veertien) aan de noordkant van de
Donkerelaan, in 1956 gebouwd door de Christelijke Woningbouw
vereniging.
laan), werd niet door iedereen ondersteund. Het zou echter
voor een doorstroom-effect van de kleine dnpiex woningen
kunnen zorgen en daarom kon toestemming niet worden
geweigerd.
Bloemendaal-Noord, stellend dat dit bouwplan "een onver
brekelijk geheel" met de eigen woningcomplexen ter plaat
se diende te vormen, trachtte nog wel het college van B&W
te overtuigen dat deze woningen aan haar moesten worden
toegewezen. Zij werden echter in opdracht van de gemeente
gebouwd met de bedoeling ze na de oplevering aan beide
voornoemde corporaties over te dragen.
Voor de plannen van de Christelijke Woningbouwvereni
ging, in hetzelfde jaar ingediend, voor een flatgebouw aan
de Donkerelaan en op de hoek van de Van Ewijckweg en
Pinèllaan, verleende de gemeente geen toestemming.
In deze jaren verzocht men vanuit de raad ook te denken
aan woningbouw voor alleenstaande werkende vrouwen,
die veelal onder "zorgelijke" omstandigheden verkeerden.
Uit onderzoek was naar voren gekomen dat zij in Bloemen-
daal een vergeten groep dreigden te worden.
Nog in december 1955 kreeg woningbouwvereniging Bloe-
mendaal een renteloos voorschot voor de bouw van wo
ningwetwoningen aan de Bentveldshoek. De uitvoering zou
nog wel enkele jaren op zich laten wachten, omdat de plan
nen nog niet uitgekristalliseerd waren. Toch hoopte de ver
eniging op deze wijze haar woningbezit, dat door de annex
atie van 1927 immers zeer was aangetast, weer behoorlijk
aan te vullen.
Het bestuur van deze algemene woningbouwvereniging, los
van welke politieke partij of kerkelijke groepering ook, be
stond voornamelijk uit ambtenaren van de gemeente Bloe-
mendaal. En daar wrong op dat moment ook juist de
In opdracht van de gemeente in 1957 gebouwde woningen aan de
Dr. van Deventerlaan.
schoen, want was het nog wel juist om deze arbeiderswo
ningen aan ambtenaren beschikbaar te stellen? Een ingreep
van de raad bewerkstelligde dat voortaan ook in het bestuur
nieuwe leden zonder een ambtenaren-achtergrond zitting
zouden nemen.
Huurverhoging
Met ingang van 1 januari 195 1 dienden de corporaties van
overheidswege 15% huurverhoging door te voeren.
Tegelijkertijd werd door het Ministerie van Wederopbouw
en Volkshuisvesting voorgeschreven dat de huren 'gelijkge
schakeld' moesten worden. De oudere leden van de diverse
Bloemendaalse woningbouwverenigingen konden zich
vroegere pogingen daartoe nog wel herinneren. En even
eens net als toen stuitte de uitvoering weer op het nodige
verzet van de besturen van de verenigingen en ook van het
gemeentebestuur.
Daarnaast wenste de regering de huren van woningen ge
bouwd voor 1940 te verhogen tot hetzelfde prijspeil als dat
van de huizen die na 1940 gesticht waren.
In mei 1955 ontstond een korte kabinetscrisis toen een klei
ne kamermeerderheid de wetsvoorstellen met betrekking tot
huurverhoging verwierp. De gewijzigde huurvoorstellen
zouden echter diezelfde zomer alsnog worden aanvaard.
De woningbouwverenigingen konden het soms maar nau
welijks allemaal bijhouden. De administratiekosten bij Bloe-
mendaal-Noord liepen dermate hoog op, dat een reserve
fonds voor bijzondere uitgaven in het leven werd geroepen.
Zowel leden als huurders dienden tien cent per week in dit
fonds te storten.
Onbewoonbaarverklaringen
Als gevolg van de woningnood kreeg krotopruiming maar
34
Ons Bloemendaal, 25e jaargang, nummer 3, herfst 200 1
