het gebouw en de inrichting ervan belicht te hebben, ver
volgt ze met een rondleiding over het terrein. Deze begint
bij het steigertje aan de grote vijver achter het huis.
"Aan weerskanten van de vijver zijn voetpaden. Het pad aan
de linkerkant komt uit op de bloementuin van tante Han
(red: Johanna, de jongste zus van Ignatius). Zij is daar elke
morgen bezig en zorgt altijd voor verse bloemen in huis.
Het is een ronde tuin, in vieren gedeeld door twee paden.
Op het kruispunt van die paden staat een zonnewijzer. Aan
de linkerkant is de 'orangerie'. Dat is een kas zo hoog als
een huis. Aan de tuinkant is de kas helemaal van glas, verder
is het uit steen opgetrokken. Ze is altijd verwarmd door een
grote kachel. In de orangerie zijn exotische en tropische
planten, 's winters worden er grote potten met agapanthus-
sen bewaard, die 's zomers de tuin sierenRecht tegen
over het voetpad is een prieel, eigenlijk een tuinhuis. Het is
rond met een rieten dak en voor de ramen hangen luiken
met rode zandlopers in een wit vlak. Er staan leuke tuin
meubelen in het tuinhuis. Aan de rechterkant van de bloe
mentuin, aan de vijver is een eendenkooi, en een ietsje ver
derop is een schuitenhuis, waar de roeibootjes in het water
liggenVerder naar achteren, dus achter het prieel, lig
gen de boomgaard en de moestuin, helemaal omheind. Er
loopt een breed pad doorheen van de ingang naar de uit
gang. Daar achter ligt een kleine vijver, bijna altijd met
kroos bedektHet pad volgend gaan we door een dicht
loofbomenbos. Dit gedeelte van de hofstede vind ik lugu
ber, ik ga er niet graag alleen doorheen. Ik denk aan spoken
en bosnimfenAan het eind van het bos kom je aan een
vaart waaraan een mooi zomerhuisje is gebouwd. Het is
ruim en van alle gemakken voorzien. Het steekt met een
balkon over het water uit. Vaak gaan we
er met de picknickmand heen en genie
ten dan van de enorme gezelligheid on
der elkaar. We vissen er en aan de ande
re kant van de vaart, waar een groot
weiland is, laten we vliegers op. Aan het
einde van het weiland ligt de spoorbaan
Haarlem-Alkmaar. Dat is de grens van de
hofstedeWe gaan terug naar het
kleine steigertje in de vijver achter het
huis en nemen het voetpad aan de rech
terkant van de vijver. Het is geen duide
lijk voetpad, het is smal en weinig ge
bruikt. Halverwege is een koepeltje
gebouwd, geheel overwoekerd door
klimop. Binnenin is een ruimte waar de
eenden kunnen broeden. Verder het pad
op, ongeveer aan het einde ervan, is een
bruggetje. Het water van de vijver heeft
zuiden, De Rijp als overbuur, en iets noordelijk Bloemoord
en Hartenlust zorgden, met hun geringe bebouwingsdicht
heid, voor het groene aanzien van het dorpse en landelijke
Bloemendaal. Uitzichten werden nog niet belemmerd.
Bijvoorbeeld vanuit De Rijp en ook uit Sparrenheuvel kon je
langs de Kleverlaan de bebouwing van Haarlem zien liggen.
Een rondleiding
Hoe riant Sparrenheuvel is geweest, blijkt helder uit een
lange brief van mevrouw M.A. Nieuwenhuys-Lindner, zelf
achterkleinkind van Ewald Bispinck, die haar kleindochter
Barbara deelgenoot maakt van haar jeugdherinneringen. Na
Centrumplan, het nieuwe hart voor Bloemendaal (Bloemendaals
Contactblad 1986).
'Kleverhof' anno 2003.
12
Ons Bloemendaal, 27e jaargang, nummer 2, zomer 2003
