zame boomgroepen die het geheel een voornaam karakter
moesten geven. Men verwachtte dat na zo'n zes jaar een
stuk natuurreservaat zou zijn gecreëerd. Het openlucht
theater diende 's zondags dan ook voor wandelaars openge
steld te worden. De bezoekers konden hun auto op 't Kopje
parkeren.
Bij de exploitatie van een openluchttheater in Nederland
dient in grote mate rekening te worden gehouden met de
vaak slechte klimatologische omstandigheden, zoals lage
temperaturen en veel regenval. Pessimisten meenden dat het
Hollandse klimaat niet geschikt zou zijn voor het geven van
openluchtvoorstellingen in Bloemendaal. Anders dan de
openluchttheaters in bijvoorbeeld Valkenburg of Nijmegen
was men hier slechts vier kilometer van de zee verwijderd,
waardoor de zeedamp reeds 's avonds vroeg kwam opzetten
met een verkillende werking op het stilzittende publiek. De
ontwerpers van het amfitheater hoopten dit euvel volledig
te ondervangen door het hoogteverschil tussen de zitplaat
sen en de aangebrachte bebossing achter de tribunes, die
tevens als windvanger fungeerde. Een ander veelvoorko
mend probleem bij openluchttheaters vormde de geluids
overlast uit de nabije omgeving. Ook hierbij bereikte men
in Bloemendaal gunstige resultaten. Slechts een enkele maal
zouden dienstdoende agenten, die toezicht op de openbare
orde naleefden, moeten ingrijpen. Pas vanaf de jaren vijftig
werden de overvliegende Boeings van en naar Schiphol een
steeds weer terugkerend
euvel.
De opening
In augustus 1948 wer
den de akoestische
eigenschappen van het
theater door de Haar
lemse orkestvereniging
met de opvoering van
Joh. Wagenaar's mees
terlijke Cyrano-ouvertu-
re uitgetest. Een tweede
concert met muziek van
Bordine en Rossini vond
toevalligerwijze tijdens
slechte weersomstandig
heden met veel wind
plaats.
De voorzitter van vereni
ging Bloemendaals Bloei
én van het Oranje Co
mité, mr. F.J.D. Theyse,
droeg Louis Saalborn
voor om bij de officiële openingsmanifestatie op 4 septem
ber 1948 als regisseur te fungeren. Saalborn had in 1946
een openluchtspel op de Grote Markt in Haarlem geregis
seerd. Als officiële openingsvoorstelling werd gekozen voor
de opvoering van het aan het beroemde epos van Cervantes
ontleende blijspel (toneelstuk) 'Don Quichot of de bruiloft
van Kamacho' door Pieter Langendijk, dat deze twee en een
halve eeuw geleden op zestienjarige leeftijd had voltooid.
Pieter Langendijk (1683-1756) was een Haarlemse blijspel
dichter die aanvankelijk meer schilder dan musicus was.
Toen hij door het verkwistende gedrag van zijn moeder en
echtgenote echter in 1747 zijn inboedel moest verkopen,
redde het Haarlemse stadsbestuur hem twee jaar later van de
materiële ondergang door zijn aanstelling als stadshistori-
cus. Eerder had hij de stad reeds bezongen in zijn 'Lofzang
voor mijn geboortestad'.
Voor de opvoering van het blijspel in het openluchttheater
vond een buitengewone openbare raadsvergadering plaats
om het vijftigjarig regeringsjubileum van koningin Wilhel-
mina te herdenken, haar troonsafstand en de inhuldiging
van koningin Juliana. Tijdens het Wilhelmus werd de offi
ciële openingshandeling door burgemeester Den Tex in het
bijzijn van tal van hoogwaardigheidsbekleders verricht.
Daarbij werd wethouder Van Geluk tot ridder in de Orde
van Oranje Nassau benoemd. Jaren later, in 1962, zou Van
Geluk als dank voor het vele bestuurswerk dat hij voor het
Het openluchttheater te Bloemendaal, circa 1948.
Ons Bloemendaal, 27e jaargang, nummer 2, zomer 2003
31
