eac tie-oproep-mededeling-reactie-oproep-mededeling-reac rie-oproep-
aanwezig. Mij parkeerde ze dan in mijn kleuterjaren vaak
met mijn speeltjes in de box buiten voor de zaak.
Belangstelling kreeg ik nogal eens van klanten die voor
schoenreparaties kwamen en ook wel bood de drukte rond
de kerk de nodige afleiding. Met al die koetsen op het ter
rein voor de winkel was het bij trouwerijen en begrafenis
sen een drukte van belang. In 1944 moest de zaak worden
geëvacueerd naar het Zusterhuis naast de r.k.kerk in
Overveen met al die machines en materialen een hele
onderneming.
Na de oorlog kwam ik zelf ook in het bedrijf. Ik kreeg daar
de eerste tijd kleine klusjes en volgde de schoenmakersop
leiding. Nadien, rond 19SS, deed ik mee aan diverse
tentoonstellingen - met succes gezien de nationale en
internationale prijzen die ik er wist te behalen.
In de jaren vijftig was het gebruikelijk dat we in
Bloemendaal en wijde omgeving de klant service aan
huis boden. Op maandag haalden we bij hen thuis
schoenen op en later in de week bezorgden we ze
weer netjes terug. De rekeningen kwamen pas een
week later - de hele administratie moest immers in
het weekend plaatsvinden, als de zaak gesloten was.
Dit halen en brengen was gratis. Aanvankelijk gebeur
de het met de transportfiets, later met de auto.
Midden jaren zeventig kwam aan de
Bloemendaalseweg een woonhuis te koop (nr. 36).
Mijn vader adviseerde mij het te kopen met het oog
op de toekomst. Het was echter nog bewoond en pas
na enige jaren kon er iets aan worden verbouwd.
Inmiddels was mijn jongste broer Joost ook in de zaak
opgenomen. Samen zetten we onze schouders eronder om
er een mooi winkelpand van te maken, gecombineerd met
een grote werkruimte in de achtertuin. De strenge 'schoon
heidscommissie' veroorzaakte wel dat deze verbouwing
geruime tijd in beslag nam voordat mijn vader, als oprich
ter, samen met zijn vrouw de opening kon verrichten.
Moeder trok zich nadien geheel terug en vanaf dat moment
stak mijn vrouw veel tijd in de zaak. Ze richtte de etalages
heel fraai in en ze verzorgde vrijwel geheel de inkoop van
lederwaren en beenbekleding.
In 1979 besloot ik om diverse redenen me uit de zaak terug
te trekken. Wij begonnen in Amsterdam een eigen schoen
reparatiebedrijf in de toen zeer roerige Staatsliedenbuurt.
We leerden er snel te aarden en ons thuis te voelen. Te bele
ven was er altijd wel iets.
De winkel in Bloemendaal onderging later nog verscheidene
veranderingen, zoals de verhuizing van de zaak naar het
pand Bloemendaalseweg nr. 32. Na het overlijden van mijn
broer Joost in 1998, werden de activiteiten hier beëindigd.
Buiten Bloemendaal treft men echter nog steeds Freijsers
aan. Zowel in Santpoort-Noord als in Heemstede is de zoon
van Frans, mijn andere broer, nog in het schoenenvak
actief.
De inpandige werkplaats achter in de nieuwe winkel, Bloemendaalseweg 36.
De melkwagen van Rutte met Guus Freijser (4 jr) en Frans Freijser (Ijr).
Hoek Zomerzorgerlaan/Koepellaan, 1935. (part.coll.).
1
Ons Bloemendaal, 29e jaargang, nummer 2, zomer 2005
31
