Huurders
Vanaf 1965 verhuurde de gemeente het pand aan een wijn
genootschap met de naam 'Les Vinitiers de la Tass d'Armee';
het interieur, inclusief trap, werd gesloopt.
Het gezelschap schilderde op foute wijze (namelijk in geslo
ten in plaats van in open stand) op de luiken de lichtblauwe
zandlopers.
Ook in deze periode bleef onderhoud uit en verval trad
weer in. De gemeente hield het pand in eigendom om te
allen tijde tot sloop te kunnen overgaan mocht dat nodig
zijn voor de wegverbreding. De verantwoordelijkheid voor
onderhoud werd echter uit de weg gegaan.
De Haringbuys, dan wel sinds 1973 definitief ingeschreven
in het monumentenregister, bleef een blok aan het been van
de gemeente. Pogingen van de cultuurhistorische Stichting
Ons Bloemendaal het te huren of voor een symbolisch
bedrag te kopen, strandden.
Totdat het in de verkoop werd gedaan en een particulier het
voor ca€ 350.000 kocht. De nieuwe bestemming is kan
toor.
ten verbeelden. In het achterste deel bevindt zich het oudste
deel van het huis, vermoedelijk nog restanten van de oude
hofstede, namelijk een kelder met tongewelf en plavuizen,
waarboven zich de mooie kamer (opkamer) heeft bevon
den.
Rond 1800 onderging het voorhuis een verbouwing, werd
het aan de heersende stijl aangepast en kreeg het schuifra
men. Terugliggend ten oosten van het voorhuis werd toen
de Sael aangebouwd.
In 1890 werd het complex verkocht aan de architect D.E.L
van den Arend. Hij plaatste de verdieping op het voorhuis.
Na 1900 was het huis in handen van de familie Van
Randwijck, die ook eigenaren waren van de Haringbuys
(hier woonde de chauffeur en tolgaarder), de 1 8de eeuwse
daglonerwoning (Zandvoorterweg 64) en de boerderij op
de hoek van de Zandvoorterweg en de Boekenroodeweg,
beide rijksmonument. De familie van Randwijck verbouwde
het oudste gedeelte van het huis, boven de kelder, tot
dienstvertrekken.
Zij zorgden slecht voor hun eigendommen, de gebouwen
werden sterk verwaarloosd en in de loop van de vorige
eeuw stuk voor stuk verkocht.
Bosch en Landzigt
De omgeving van de Haringbuys is een ensemble van histo
risch met elkaar verbonden monumenten uit verschillende
periodes. Aan de Zandvoorterweg op dezelfde hoogte ligt
het statige Bosch en Landzigt, een provinciaals monument.
Het is van oorsprong een hofstede die in 1 7 9 7 werd ver
bouwd tot buitenhuis. De hoeve lag meer naar achteren,
waarvoor het voorhuis werd gezet. Het enorme complex
omvat een voorhuis en twee achtergelegen bouwvolumen,
elk onder een eigen zadeldak. De muren zijn gepleisterd/
gecementeerd met groeven die een zandsteenimitatie moe-
Bij de wegverbreding is de noordelijke aanbouw, hier nog net te zien, gesloopt.
Sedertdien staat de Haringbuys op een eilandje tussen twee rijstroken.
Ten westen van Bosch en Landzigt ligt een 18de eeuwse
daglonerwoning, inmiddels rijksmonument en in het begin
van de jaren negentig gerestaureerd, gerenoveerd en
geschikt gemaakt voor bewoning van een gezin. Dankzij een
kraakactie is ook dit onderdeel van het ensemble behouden.
De voorgevel is wit gepleisterd, met daarop een steile kap.
De boerderij aan de Viersprong
De eerste vermelding van een boerderij ter plaatse dateert
uit 1628. De boerderij aan de Boekenroodeweg 1-3 stond
toen in de 'Wildernis van Brederoode'.
In 1748 erft Esther van den Bempden-Tulp de
boerderij en gronden van haar zoon en zij bouwt
in 1752 een 'nieuwe huismanswoning', de huidige
boerderij
Het is het type hallenhuis onder rietenkap met een
hoge zwart en wit geschilderde plint. Het oor
spronkelijke woonhuisgedeelte ligt aan de Zand
voorterweg en de grote darsdeur aan de Boeken-
roodweg. De boerderij is ook regelmatig met sloop
bedreigd maar werd eveneens begin jaren negentig
grondig gerestaureerd en bevat sindsdien twee
woningen.
De restauratie is zorgvuldig gedaan. Slechts velux-
ramen aan de achterzijde, waardoor men aan de
kant van de Boekenroodeweg een prachtige zicht
heeft op de enorme rieten kap. De roeden van de
22
Ons Bloemendaal, 30e jaargang, nummer 1, lente 2006
