Tussen het groen
behouden. Zij stelden zich strijdbaar doch democratisch op
en hielden een huis-aan-huis enquête. De uitslag liet aan
duidelijkheid niets te wensen over. De bewoners wilden
hun lindebomen niet kwijt. De oprichting van de Vereni
ging tot Behoud van Lindebomen in Overveen was een feit.
Inmiddels geeft deze actieve club, met betalende leden en
donateurs, ook een eigen nieuwsblad uit, het Lindeblad, dat
onregelmatig in een oplage van 450 exemplaren verschijnt.
Een mooi verzorgde uitgave met veel informatie en gelar
deerd met milde spotprenten. Wie daar niet tegen kan, is
een kniesoor. Want juist humor haalt vaak de angel uit de
scherpste discussie.
Leek de gemeente aanvankelijk niet erg open te staan voor
de degelijk onderbouwde argumenten van de vereniging,
zo langzamerhand begreep men wel dat de bewoners aan
deze bomenproblematiek veel tijd, visie en deskundigheid
besteedden. Onlangs nog publiceerden zij de uitslag van een
'Quick tree scan' die de Bomenstichting op hun verzoek uit
voerde. De conclusie loog er niet om: 'De beplanting langs
deze laan vervult twee belangrijke functies. In de eerste
plaats ruimtelijk gezien, doordat de bomen een onderdeel
vormen van de (hoofd) structuur van de gemeente als onder
deel van de groene verbinding tussen het centrum en het
buitengebied. In de tweede plaats doordat de bomen de lucht
filteren van uitlaatgassen en fijnstof en bijvoorbeeld het ver
keersgeluid dempen.' De experts van de Bomenstichting ver
wachten dat deze lindebomen in principe nog vele tientallen
jaren hun taak in deze laan kunnen uitvoeren en ze sluiten
hun beoordeling als volgt af: 'Gezien het beeldbepalende
karakter, de functies die deze bomen vervullen, hun goede
toekomstverwachting en de grote ruimte ter plaatse, is het in
onze ogen niet meer dan
gerechtvaardigd dat ge
zocht wordt naar een inte
grale oplossing met be
houd van de huidige
laanbeplanting.'
In de herfst van 2005 ont
ving de vereniging een
voorstel van de gemeente
om de bomenkwestie en
alles wat daarmee samen
hangt, voor te leggen aan
een onafhankelijk advies
bureau. Een verstandige
zet. De belangengroep is
hiermee akkoord gegaan,
zij het onder enkele glas
heldere voorwaarden. Dat
D. Jalink) lijkt ook alleszins redelijk
Julianalaan, gezien in de richting van Zandvoort. Prentbriefkaart ca. 1930 (coll.
door Loes de Yita
\Ëti3r^v^M/ Kwestie van benadering
Wanneer u constateert dat uw tuin
hoognodig een flinke opknapbeurt
behoeft, neemt u wellicht een deskundige in de arm om
samen de plannen door te spreken. U heeft bepaalde wen
sen en ideeën en vandaar dat u in een eerste gesprek duide
lijk aangeeft dat de fraaie oude bomen in uw tuin deel uit
moeten maken van het nieuwe ontwerp. Met die boodschap
als uitgangspunt gaat uw tuinarchitect aan de slag, ook al
beperkt dit behoud van de bomen hem in de plannen die
hij mogelijk voor ogen heeft. Tegelijkertijd echter stelt dit
zijn creativiteit en kennis op de proef. Een hele uitdaging.
Alhoewel de oude lindebomen langs de Julianalaan in
Overveen de gemeente heel wat meer hoofdbrekens bezor
gen, vergeleken met de problemen die de eigenaar van een
privé-tuin met zijn bomen kan krijgen, tóch had de hierbo
ven genoemde aanpak zinvol kunnen zijn. Immers, bij de
planning van de omvangrijke herinrichting- en riolerings
werkzaamheden in deze laan is men er in beginsel al vanuit
gegaan dat deze lindebomen het veld moesten ruimen. Een
standpunt over de kap van de bomen had men al ingeno
men - en dan kan het wel eens knap lastig worden.
Niet alleen de stichting Ons Bloemendaal wees bij de bewo
nersenquête van de gemeente in juli 2004 al direct op de
natuur- en historische waarde van de bomen, maar een
overgrote meerderheid van de bewoners van de Julianalaan
gaf zelfs te kennen dat zij voor alles de linden wilden
24
Ons Bloemendaal, 30e jaargang, nummerI, lente 2006
