Kerk aan knotwilglaantje
Herinneringen
Op latere leeftijd vertelde Landheer wel eens
grappige gebeurtenissen uit zijn leven. Toen hij
een leerling vroeg hoe oud zijn grootvader was
die bij de jongen thuis inwoonde, luidde het
antwoord dat hij dat niet wist. Maar, zo zei hij
'Hij is wel heel erg oud, want we hebben hem
al lang!'
Toen Landheer pas in Epe woonde, wilde hij
wel eens de Renderklippen, een groot heuvel
achtig heidegebied, gaan bekijken. Aan een oude boer
vroeg hij de weg erheen. De boer zei: 'O, daar is niks te
zien, hier een bargie en daar een bargie.'
Klein formaat
In 1988, na het overlijden van zijn vrouw
Ottie, verhuisde Landheer om fysieke redenen
naar de Bodaanstichting in Bentveld, net over
de grens met Aerdenhout. Daar maakte hij nog
een aantal schilderijen op klein formaat omdat
hij er maar over een beperkte ruimte kon
beschikken. Tot begin 1995, het jaar waarin hij
zou overlijden, had hij nog een leerling.
Voorstudie Rotterdamse stoomboten, 1934, houtskool
Hugo Landheer werd als kind op school veel geplaagd.
Hij was anders dan de andere kinderen. Mystieke zielen
worden door hun omgeving zelden begrepen. Het pla
gen werd zo erg dat hij 's avonds in een hoekje van de
huiskamer bad of het pesten niet zou kunnen ophou
den.
Landheer was vanaf zijn achttiende jaar principieel
vegetariër. Op 25 september 1995 kwam er een einde
aan zijn lange en werkzame leven. Hij werd bijna 99
jaar.
Met dank aan H. Landheer te 's Hertogenbosch, zoon
van de schilder.
Bronnen
- Hugo Landheer, verschenen bij uitgeverij Thoth te Bussum n.a.v.
de overzichtstentoonstelling 1925-1990 in het Stedelijk Museum te
Schiedam.
Foto's op blz. 29 en 30: Hugo Landheer jr.
De schilder in zijn atelier met zijn laatste leerling
(foto: Hugo Landheer jr.)
30
Ons Bloemendaal, 30e jaargang, nummer 2, zomer 2006
