Een leven lang sierkunst: Nico Schrier Door Joan Patijn De zoektocht naai glas in lood in Bloemendaal leverde inspirerende kennismakingen op met ons onbekende kunstenaars uit de eerste helft van de twintigste eeuw. Opvallend is hun maatschappelijke betrokken heid. Hoort dat bij de toegepaste kunsten, of is het de tijdgeest geweest? Terugkijkend voel je bewondering voor de levenshouding van deze kunstenaars die van hun werk echt geen kapitalist zijn geworden. Eén van hen was Nico Schrier. en van architecten uit in glas in lood. Zo werkten De Ru en Schrier jarenlang samen met de so cialistische kunstenaar WA. van de Walle, die een reeks van opdrachten voor vakbondsgebouwen kreeg. In 1946 besloot De Ru zijn eigen weg te gaan maar Schrier bleef in de Rozenstraat werken en betrok met zijn gezin ook de bovenwoning. In veel huizen en openbare gebouwen in heel Nederland en ook in het buitenland was voor en na de oorlog werk van Schrier te vinden waarvan helaas al weer het nodige is verlo- ren gegaan. Daarbij horen ook de ramen die hij maakte voor S i er k u n st Schrier is het meest bekend geworden als ontwerper van glas-in-loodramen. In 1926 richtte hij samen met de kunstenaar Huib de Ru een atelier op voor gebrandschilderd glas-in-lood, wandschil derkunst en (glas)mozaïeken. In dit sierkunst-atelier De Vonk, Rozenstraat 3, werkte Schrier tot 1962 aan eigen werk en ook voerde hij ontwerpen van andere kunstenaars Glasraam 'Het lessen van de dorst', aangeboden door het PWN-personeel bij de opening van de nieuwbouw aan de Essenlaan, Bloemendaal 1929 (foto archief PWN, Velserbroek) Nico Schrier (1900-1989), afkomstig uit Den Haag, werd in de periode van de Eerste Wereldoorlog opgeleid in Haarlem aan de School voor Bouwkunde, Versierende Kunsten en Kunstambachten, oftewel de Kunstnijverheidsschool. Daarna werkte hij onder meer enkele maanden in het atelier van Bogtman. Uit die periode dateren zijn 'evangelisten-ra- men' in het gebouw Maranatha van de hervormde gemeente in Bloemendaal. volgde hij zijn Hplk .W opleiding aan de Academie voor ji Beeldende Kun- sten in München. weer terug in Haar- II lem. Na zijn hu we- HlgSA als reclame-ont werper en grafisch kunstenaar. Een mooi tijdsbeeld ge ven zijn ontwerpen voor het provinciale electriciteitsbedrijf van Noord-Holland (PEN) dat reclame voor toen moderne electrische apparaten afdrukte op de achterkant van de elektriciteitsrekeningen. Het Instituut voor Sociale Geschiedenis in Amsterdam be waart van hem een krachtig affiche in rood en zwart voor de Arbeiders Sportbond uit 1933. Nico Schrier op oudere leeftijd (fotocollectie A. de Costa-Schrier, Toronto) 10 Ons Bloemendaal, 3 1e jaargang, nummer 1, voorjaar 2007

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Ons Bloemendaal | 2007 | | pagina 10