,is#
gê&randjchiiderde
m in lood ramen
wandschilderingen
GLASMOZAlEKtN
passagiersschepen. En dan te bedenken dat voor een aquarel
met vissen, een in 1939 uitgevoerd ontwerp voor een raam
in m.s. Oranje, momenteel 6500 euro wordt gevraagd!
Haarlem en omgeving
In onze omgeving maakte Schrier in 1927 ramen voor de
inmiddels afgebrande gereformeerde kerk aan de Klop
persingel en voor het Haarlemsch Dagblad. In 1938-'39
kwamen er ramen voor de toenmalige Joodse synagoge aan
de Lange Begijnestraat in Haarlem en een serie ramen voor
het verenigingsgebouw en de hervormde kerk in Santpoort-
Noord.
Voor het centrale trappenhuis van het Provinciaal Waterlei
dingbedrijf Noord-Holland aan de Essenlaan in Bloemendaal
ontwierp Schrier in 1928 een ensemble van drie ramen.
Het grote middenraam met de vrouwfiguren die 'Het lessen
van de dorst' verbeelden, getuigt van zijn vroege periode.
Schrier werkt dan met zeer gestileerde figuren waarbij het
lood de lijnen van de tekening volgt.
De acht ramen die hij gedurende een reeks van jaren
(1944-1959) voor de hervormde kerk in Santpoort maakte,
zijn heel anders. Zij zijn naturalistisch en vertellend, waarbij
vooral het raam met de impressie van de ellende van de
Tweede Wereldoorlog rond Haarlem grote indruk maakt.
Bloemendaal
De oorlog bracht ook Schrier en zijn gezin grote moeilijkhe
den. Als kunstenaar kon hij niet werken, omdat hij zich niet
bij de Kultuurkamer wilde melden. Uit armoede maakte
hij klein werk zoals glas in lood portretjes, -medaillons en
ook -tegeltjes met de Nederlandse leeuw die in het geheim
werden verkocht en misschien nog wel bij Bloemendaalse
families te vinden zijn. Gelukkig kreeg hij na de oorlog vele
opdrachten, ook uit het buitenland.
Schrier is overwegend een Haarlemmer maar in de jaren '30
woonde hij in de Molenstraat 1dicht bij de kerk van Sant
poort-Noord en daarna tot de evacuatie in 1944 aan de
dr. Dirk Bakkerlaan boven de garage die veel Bloemendalers
nog kennen als garage Rotteveel. Voor zijn beide kinderen
koos hij de Bloemendaalse Schoolvereniging. Een teke
ning van het schoolgebouw van zijn hand is nog bewaard
gebleven. Is het een voorontwerp? Helaas, het glasraam dat
hij voor de school ontwierp is bij een verbouwing verloren
gegaan.
Een nieuwe toekomst voor een
monumentaal raam
Vernietiging of verhuizing is het lot van veel glas-in-lood-
ramen. Bij de aanbouw van een nieuwe vleugel aan het
PWN hoofdkantoor in 1987 wordt ook de entree aangepast
en dat gaat ten koste van Schrier's ramen. Het grote midden
raam (ca. 350 x 80 cm) wordt dan in een houten raam
werk gevat en verhuist uiteindelijk in maart 2000 mee naar
Velserbroek. Het was per slot in 1929 door het personeel
aangeboden en dat doe je niet zomaar weg. Helaas slijten de
dorstige dames momenteel hun dagen in het donker van een
archiefopslagplaats. De PWN zou er wel een goede bestem
ming voor willen vinden.
Mag het terug naar Residence "Eau aan de Essenlaan?
Met dank aan mevrouw Anske de Costa-Schrier en de heer Nico Schrier,
resp. Toronto en Cheltenham in Canada en aan mevrouw Corrian Rauch-
baar-Westra te Bloemendaal.
Literatuur: H. Vogelesang, Nicolaas Schrier, Jaarboek Haerlem 1989;
W Post, Bouwen aan Bloemendaal, Haarlem 1997.
>7$
Reclamedrukwerk N. Schrier, Atelier voor Sierkunst, Rozenstraat 3, Haarlem (collectie A. de Costa-Schrier.Toronto)
Ons Beoemendaai, 3 Ie jaargang, nummer 1, voorjaar 2007
11
