Het bestuur van Ons Bloemendaal door Joan in de boot genomen
Wat de Stichting eigenlijk beoogt
Joan stelt dat Bloemendaal een rijke gemeente is. Niet alleen
in materieel opzicht maar -belangrijker- vooral wat betreft
de directe leefomgeving en de cultuur-historische waarde.
Twee steden, Haarlem en Amsterdam binnen handbereik, de
zee en de duinen met prachtige wandelgebieden.Wat wil je
nog meer? Zeker niet minder en dus moet je op je gemeente
letten.
Maar moet je dan alles maar bij het oude laten? Op die
suggestie reageert ze met felheid. "Natuurlijk niet, maar je
moet zorgen voor een goed evenwicht tussen bebouwing en
natuur. Daarom is het van belang dat bestemmingsplannen
daadwerkelijk worden gelezen. Het komt geregeld voor dat
de stichting tegen plotselinge voorstellen oploopt. Dan is het
goed daar vragen over te stellen, geen eisen. Want we willen
eerder samen- dan tégenwerken. En dat geldt ook voor onze
houding jegens de actiegroepen van direct belanghebbenden
die af en toe ontstaan. Een mooi voorbeeld is de voorgeno
men kap van de lindenbomen aan de Julianalaan. Bestuurslid
Loes de Vita hoort ervan en deelt huis aan huis in die laan
brieven uit. Vervolgens komt er vanuit de laan een organisa
tie tot stand die mans genoeg is. Dan doet Ons Bloemendaal
De toekomende tijd
De Nederlandse bevolking vergrijst en dat geldt
zeker voor het bestand van de 1400 donateurs
en dus lezers van Ons Bloemendaal. Het imago
is een beetje stoffig en Joan vindt dat jammer.
"Veel meer donateurs wens ik de stichting toe en
dus veel meer en vooral jongere lezers. Voor die
19 euro per jaar krijg je vier keer het tijdschrift, lezingen,
excursies, je leert de omgeving kennen en waarderen. Het
is toch interessant om te weten wat zich hier allemaal heeft
afgespeeld. Dat bijvoorbeeld de grond waarop je nu woont
bleek- en bollenvelden waren? Het blad zou eigenlijk aan
ieder nieuwbakken inwoner moeten worden gegeven. Er
zijn vele instanties betrokken bij die komst van een nieuw
gezin. De gemeente zelf natuurlijk, maar ook makelaars,
scholen en leveranciers. Ze kunnen zich ermee profileren.
Aardig gebaar om een donateurschap aan te bieden. En
voorts wens ik de redactie ook meer respons toe. We krijgen
natuurlijk reacties, maar ook hier geldt hoe meer, hoe beter.
Voeling met de lezers houden is voor de samenstellers van
het grootste belang."
Joan blijft lid van Ons Bloemendaal, tenslotte maar 19 euro,
en heeft nu eindelijk de kans de nummers onbevangen te
lezen. Zonder de vergaderingen van "de prima groep die ik
in mijn hart gesloten heb." Zonder de vele versies van de
stukken. Zonder de selectie van de foto's. Zonder het geregel
en de stroom mailtjes. Maar haar hoofd zal niet lang leeg
blijven, we kennen haar.
een stapje terug."
Die Julianalaanproblematiek is aardig overzichtelijk
maar anders wordt het als gemeente en projectont
wikkelaars zich buigen over omvangrijker zaken.
Dat is natuurlijk wel even een stuk lastiger voor een
groep vrijwilligers. Je komt dan snel terecht bij het
fenomeen hergebruik. Hoe gaat de stichting daar
mee om? "Onze grondhouding is dat hergebruik,
mits met respect voor de geschiedenis en de
natuur, zinnig is en bovendien vaak de enige
manier om bouwwerken in stand te houden. Maar
juist bij die grote projecten, dus grote belangen,
moet je heel alert zijn. Neem het PZ-terrein, even
tuele bebouwingsplannen westelijk tuinbouwge
bied en de nog vage plannen rond de Zandwaaier
met het kwetsbare PWN-terrein rond de waterto
ren. Voorbeelden van geslaagde vernieuwing
zijn er gelukkig ook. Landhuis Elswout wordt
schitterend en ook, weer een tijdje terug, Villa
Hartenlust en het huis Benvenutta zijn met respect
in ere hersteld; met een andere bestemming, maar
fraai gerestaureerd op oude historische gronden."
Ons Bloemendaal, 3 1e jaargang, nummer 2, zomer 2007
27
