De verhuizing naar Bloemendaal
Haar man werd overgeplaatst naar Haarlem en met kinde
ren wil je liever wat groener wonen; zo kwam Joan in 1981
("ik had het wel zo'n beetje gehad met Amsterdam") in
Bloemendaal terecht. Eerst in deVoorbuurt, "heel gezellig".
Dat eerste voorjaar ligt nog vooraan in haar herinnering.
"Zal het nooit vergeten. Al die bloemen in het bos. Dat
fantastische, unieke landschap van Elswout. Ik werd er door
gefascineerd. Begon toen alles over de omgeving te lezen.
Leefde me in hoe het er vroeger in de tijd van de buiten
plaats uit heeft moeten gezien. En besloot iets met die ken
nis te gaan doen. De BSV had op vrijdagmiddag zogeheten
keuzelessen en ik ging daar omgevingsgeschiedenis geven.
Met kleine groepjes kinderen die ik een dartpijltje liet
gooien op de kaart van Bloemendaal. En waar het pijltje te
rechtkwam, daarover ging ik vertellen en natuurlijk gingen
we er ook naar toe. Zo hoorden ze over die buitenplaatsen,
die gordel van landgoederen, waar rijke Amsterdammers en
Haarlemmers van mei tot oktober vertoefden. Ik vertelde
hun van de gouvernantes die voor de kinderen zorgden,
van de jachtpartijen, de vinkenbaan, de ijskelder, de jacht-
hekken, de grenspalen. Reuze spannend voor ze."
En toen was er ook de Stichting Ons Bloemendaal. Had
ze geen zin om als secretaris in het bestuur te komen? Ze
werd de spin in het web en bouwde een uitgebreid netwerk
op. Maar er lonkte ineens ook een interessante, parttime,
betaalde baan bij Kunst en Cultuur Noord-Holland. Op den
duur kon ze daar assistente bij de Consulent voor de Musea
worden. Mooi te combineren met de opvoeding van in
middels - drie kinderen en bovendien een baan vergelijk
baar met die in het Rijksmuseum. "Ik heb er alle kronkelige
wegen in subsidieland leren kennen en dus ook de golf-
Ons Bloemendaal, 32e jaargang, nummer 1, voorjaar 2008
13