En dat allemaal in Bennebroek!
Langs de Meerweg en de Reek peddelen we naar liet Huis te Bennebroek, waar
na de sloop in 1972 niets meer van rest dan een deel van het oude park en
een deerlijk verkommerde dienstwoning (1856/1892, Binnenweg 8). Er
lijkt een soort restauratie op handen nu ja, dat hopen we maar.
Nog wat verder openbaart zich de parel van Bennebroek in de ingetogen
pracht van het hervormde kerkje, naar ontwerp van niemand minder dan
Peter Post (1644, voltooid in 1682) die ook tekende voor het Haagse
Mauritshuis en andere 17de eeuwse hoogtepunten. De windwijzer op de
klokkentoren heeft de gedaante van een pauw en wijst daarmee permanent
in de richting van de bouwheer Adriaan Pauw, de eerste ambachtsheer van
Bennebroek.
Op het kerkhof bekijken we een heel bijzonder monument: het graf van de
anti-revolutionaire maar sociaal vooruitstrevende staatsman ds. AS.Talma,
door D.Wölbers (1918). De rouwende bronzen mannen aan
weerszijden verbeelden de werklieden, in stille dankbaarheid voor de
Arbeidswet van 1911.
In een sfeer van ouderwetse liefdadigheid wacht ons nog een heel bijzondere
uitsmijter: het 'woningbouwcomplex' (wij houden het op een hofje) Van
Verschuer-Brants. Het werd gesticht door de gelijlinamige baron en barones
die de nabijgelegen Hartekamp bewoonden. Achter de fundatie gaat een
operette-scenario schuil: spekgladde Oostenrijkse graaf brengt rijk Hollands
baronesje het hoofd op hol, schaakt haar en voert haar mee naar
zijn slot in Tirol. Ze leefden helaas allesbehalve gelukkig.
Ons Bloemendaal, 3 2e jaargang, nummer 3, herfst 2008
11
