Het vernieuwde strakke beukenpad achter de hertenkamp (foto TH)
Voor de oorlog stond hier de muziekkoepel. Na de oorlog
is hij weer opgeknapt, maar begin jaren '60 is hij definitief
verdwenen. Bij optredens van de lokale fanfare Sursum, zat
het publiek op banken tussen de bomen. Kinderen speelden
dan lekker verstoppertje, dwars door het hele Bos, herinnert
WimValster zich. Normaal liet je dat wel uit je hoofd, want
er liepen drie boswachters rond, die streng toezicht hielden
dat je niet van 't pad afging. Een van hen, meneer Traanberg,
was zo groot als een reus. Als die je fietsend betrapte, slin
gerde hij je met fiets en al - hup - de bosjes in (waar je dus
eigenlijk niet mocht komen).
Zagen
Als geliefde samenkomst- en hangplek voor oud en jong is
de sfeer op dit centrale bospunt leuk en gemoedelijk. Dat
was helaas ook wel eens anders. Vorig jaar was er een groepje
d(e het Bos graag wilde uitwonen. Liefst 's nachts. Met
vernielingen en teksten in bank en boom, die ik hier niet
wil citeren. Op het laatst zaagden ze voor de kick zelfs vrij
grote bomen om. Gelukkig hebben gemeente en politie het
tij redelijk kunnen keren. Het deed me wel denken aan mijn
schoonmoeder, nu 91 jaar, die in een koude hongerwinter
nacht ook na spertijd een boom stond om te zagen met botte
zaag en bonkend hart. Niet voor de kick, maar voor de stook
en kook. Dokter Drijber kwam langs. Als huisarts had hij wel
vergunning om na donker op straat te zijn. Hij zei alleen
maar: "Zo, jij durft!" En daar had hij gelijk in, want het was
vol risico. Dus toen een Duitse soldaat passeerde, schrok ze
zich een ongeluk. Onnodig: die ging haar helpen!
Via graslaan naar Thijsse's hof
Bij de Graslaan (de enige laan met een naam in het Bos)
20
Ons Bloemendaal, 3 3e jaargang, nummer 2, zomer 2009
