iets kleins en haast onzichtbaars met de potentie om onder
gunstige omstandigheden uit te groeien tot iets moois. Alleen
had dit unieke zaadje geen gebruiksaanwijzing, geen teeltin
structies en z'n favoriete grondsoort was onbekend.
Goede feeën
Gelukkig vond dit zaadje al in een vroeg stadium feeën op
haar pad. Zoals Loes de Vita en Marion van Bussel, die zich op
een bedauwde morgen een pad baanden tussen de manshoge
springbalsemien, hun enkels verzwikten in verzakte koude
bakken en hun armen openhaalden aan de doornen van de
bramen. Ondanks de weerbarstige werkelijkheid van de staat
waarin van het landje van De Boer op dat moment verkeerde,
viel het zaadje bij hen in vruchtbare aarde. Het leidde tot
een artikel in het herfstnummer van Ons Bloemendaal in
2007, waarin we mochten schetsen hoe dat Landje er in volle
glorie uit zou kunnen gaan zien. Dat artikel eindigde met dit
bloemrijke proza:
"Zolang nog niet is gebleken dat het onmogelijk is, houden
we het voor mogelijk dat op het Landje van De Boer een plek
ontstaat met zinnenprikkelende borders, met een theetuin
waar je de blaadjes voor je kruidenthee kunt plukken, waar
bewoners van bijvoorbeeld Oldenhove naartoe kunnen om
aan opgehoogde bedden zaaigoed te verspenen, of met hun
kleinkinderen bij kunnen houden hoe groot de pompoenen
zijn geworden, waar de schuur wordt gerestaureerd door
jongeren in leerwerktrajecten, waar opgebrande managers
tussen het groen kunnen bijkomen van hun burnout, waar
schilderclubjes hun ezels opzetten om al dit moois vast te
leggen (als er tenminste geen bruidspaar in de weg loopt
die net hun trouwreportage maakt)waar schoolkinderen
smaaklessen komen volgen, waar kokshulpjes van naburige
restaurants knetterverse asperge-erwten, melde, kardoen,
pimpernel en cavolo nero komen plukken, waar kookles
sen worden gegeven om van die heerlijke ingrediënten ook
heerlijke gerechten, of jams, of taarten te maken, waar door
het hele seizoen oogstfeesten worden gehouden."
De eerste stappen
Inmiddels zijn we twee jaar verder en staat het plan als een
huis! Er is veel bereikt en er zijn praktische obstakels over
wonnen tussen droom en daad. Het werd snel duidelijk dat
de kiem van het Landje van De Boer niet zou gaan groeien
zonder geld. Een zoektocht langs fondsen leidde tot positieve
reacties bij de KNHM, De J.C.Ruigrokstichting, het Maat
schappelijk Stimuleringsfonds van Rabobank Kennemerland,
het College van het Weeshuis der Doopsgezinden, het Janna
Bosselaarfonds en hetVSB-fonds. Een maand later bleek het
VSB-fonds als gevolg van de crisis genoodzaakt haar goe-
dedoelen-portfolio te halveren, maar gedane toezeggingen
bleven staan! Minstens zo blij zijn we met onze particuliere
geldschieters, die Stichting Landje van De Boer geld lenen als
'certificaathouder'. In plaats van rente op hun lening ontvan
gen zij jaarlijks een uitnodiging om de winst persoonlijk op
te komen eten. Het prospectus van deze smakelijke belegging
is uiteraard op aanvraag verkrijgbaar!
Kruiwagens
Om de kans op ontkieming te vergroten, is het belangrijk om
de grond te bewerken. Met andere woorden, er was gereed
schap nodig om de ontvankelijkheid voor het Landje-van-
de-Boer-zaadje te vergroten. Daarom is er een comité van
aanbeveling in stelling gebracht dat die rol op een gewel
dige manier vervult. John Beeren van De Bokkendoorns,
Geert de Boer en Karla Stroet, beiden kleinkinderen van de
grondlegger van kwekerij De Boer, oud-burgemeester van
Bloemendaal Wim de Gelder, Han de Kroon van Horecavers,
voormalig hoofd groen van de gemeente Bloemendaal John
Todirijo, groenauteur en fotograaf Leontine Trijber en Simon
Werkendam van Slowworld lenen hun goede naam en hun
netwerk voor dit project.
Paaltje
Na het verrichten van al dit voorwerk heeft Stichting Landje
van De Boer in november 2008 het Landje van De Boer daad
werkelijk aangekocht en kon het praktische werk beginnen.
Om het droomplan, dat dankzij steun van de KNHM door
echte tuin- en landschapsarchitecten was uitgetekend, te
realiseren, moest er geruimd worden. Dat was een heel span
nend moment. Eén van de uitgangspunten van het Landje
van De Boer is om er gezamenlijk aan te werken, maar dit
onderdeel was nog nooit getest. Nu kwam puntje bij paaltje.
Voor de nieuwsbrief hadden zich inmiddels over de honderd
mensen aangemeld om 'op de hoogte te blijven van de ont
wikkelingen', maar zouden ze ook de handen uit de mouwen
willen steken? Ja! Spectaculair werk is verzet, zoals een kas
slopen, bomen omzagen, honderden kilo's glas en bakstenen
afvoeren enz. Het weer was tijdens de vrijwilligersdagen
steeds mooi en de stemming elke keer fantastisch.
Asperges
Het is nu mei 2009 en een professional is aan het werk om
de stronken uit te graven, drainage aan te leggen en de grond
te egaliseren. Als dat klaar is, kunnen we eindelijk aan een
deel van de opbouwfase beginnen: zaaien, poten en planten.
Hoewel we al lang bezig zijn en veel hebben bereikt, staan
we nu op het punt dat eindelijk die zaadjes letterlijk de grond
in gaan. We verheugen ons op wat er allemaal te voorschijn
zal komen!
De afgelopen twee jaar hebben we een schat aan mensen
ontmoet die allemaal in meer of mindere mate behept zijn
met de oh, zo aangename tuindersnatuur: optimisme, ver
trouwen, geduld en liefde voor groen. Wie rucola zaait, komt
snel aan zijn trekken, wie asperges wil wordt langer op de
Ons Bloemendaal, 33e jaargang, nummer 2, zomer 2009
31
