Venning somt met enthousiasme de acties met succesvolle afronding op die hem dan ook veel
voldoening hebben gegeven: ik denk aan de restauratie van de Wilhelminatoren op het Kopje met
het nu zeer instructieve en fraaie bord
Twee zielen in één borst
ook Wim van Luyken, die in het bestuur van
Ons Bloemendaal zat. Hij wist dat ik als planoloog
ook belangstelling had voor cultuurhistorie en
vroeg me niet tevergeefs of ik interesse had om
in het bestuur te komen. Zo'n 3 jaar later klopte
toenmalige voorzitter Michiel Spoor bij mij aan om
te vragen penningmeester te worden.
Ook daar had ik wel oren naar want ik heb altijd
wel iets gehad met financiële zaken, vulde ook
bijvoorbeeld belastingformulieren in voor anderen."
Nomen est omen, zijn naam hielp wellicht ook
mee er een succes van te maken. Hoewel het
financiële beleid in feite een zaak is van het voltallige
bestuur, is de penningmeester uiteraard de eerst
aangesprokene. Gevraagd om in letterlijke zin de
balans op te maken schemert er voldoening door
in zijn antwoord."Eigenlijk is de financiële situatie
goed en al die tien jaar stabiel gebleven. Er is op
dit moment ook ruimte voor de fraaie nieuwe, wat
kostbaarder, vormgeving van het blad. Dat moet ook
meer jongeren aanspreken. Want we zijn de laatste
tijd iets gezakt in aantal leden. Elke nieuwe bewoner
zou moeten kennismaken met het blad, maar de
verspreiding is bij de gemeente wat in de benen
gezakt."
Als penningmeester sta je wat verder af van de
concrete activiteiten, maar er zullen toch zaken zijn
die ook hem als bestuurslid ook veel genoegdoening
hebben gegeven. Echter, Penning wil eerst even wat
16
kwijt hoe hij, om een modieuze term te gebruiken,
erin stond.
"ik werk met veel plezier als planoloog bij de
gemeente Haarlem met een jong team, ben 61
en sta, om het zo maar te zeggen, aan de zijde
van de gemeente. Dus heb ik ook te maken met
de voortschrijdende juridisering, de ellenlange
procedures en de dikke dossiers. Bij Ons Bloemendaal
vertegenwoordig je in feite de bewoners en bestrijd
je sommige plannen van de gemeente. Dat was wel
eens lastig voor me, dat individuele belang tegen
het belang van de totale gemeenschap. Probeer
maar eens, zoals we in Haarlem gedaan hebben, te
voldoen aan de wettelijke eis voor huisvesting van
drugsverslaafden. Niet in mijn achtertuin dus. Neemt
niet weg dat de overheid wel eens een verkeerde
koers vaart. Zie bijvoorbeeld de welstandscommissie
die op provinciaal niveau opereert. Kundige
mensen, zonder meer, maar als je zelf in West-
Friesland woont, heb je natuurlijk geen enkele band
met hier. Zo kon die woning bij Belvédère aan de
Bloemendaalseweg gebouwd worden, nog los van
de administratieve fout van de overheid. Fraai pand
maar te groot voor de omgeving. En je zou het ook
kunnen hebben over het Marinehospitaalterrein,
waarbij we met de actiegroep gelijk zijn
opgetrokken. Een groot drama door het ontwerp
