De Elshof
Een bizarre jeugd in Indië
Haar biografie De Verzoening lag weliswaar op de
lessenaar maar ze vertelde alles voor de vuist weg.
Zónder aantekeningen en mét het vasthouden van de
chronologische lijn. Haar verhaal verbond haar jeugd in
Indtë met haar komst naar Nederland, haar gelukkige
huwelijk en met de ontvoering van Gerrit Jan. Het maakte
zichtbaar veel indruk. En dan te bedenken dat ze ooit als
onzeker meisje, met 4 jaar leerachterstand in Nederland
gekomen, door gebrek aan zelfvertrouwen, peentjes
zweette voor spreekbeurten op school.
In 1956 vestigde de familie zich vanuit de Zaanstreek eerst
in Amsterdam, omgeving Beatrixpark in Zuid. Uiteindelijk
kwamen ze in 1961 terecht op één van de mooiste plekjes.
Het Halve Maantje vormde het decor van het grote, oude
huis dat direct aan de bocht van de straat stond. Haar
vrolijke natuur stond in schril contrast met het sombere
huis, waarin de kleine ramen maar beperkt licht doorlieten.
Ze heeft zich er nooit echt thuis gevoeld.
Toen ze het huis kochten, was het ai in zeer slechte staat
en hadden ze al het plan op het terrein een bungalow te
bouwen. Dat het nog 4,5 jaar heeft geduurd, was te wijten
aan gemeentelijke procedures, inclusief bouwstop, zo
vertelt ze. De bungalow biedt momenteel uitzicht op een
parkachtige tuin met zwembad en een hoge 'altijd groen'
beplanting die het hele jaar privacy garandeert. Deze
beplanting en het hek is destijds op advies van Ahold-
beveiliging na de ontvoering aangebracht. Binnenkomst
van de bungalow gebeurt tegen de achtergrond van
jazzy muziek, waar je eerder een klassiek repertoire zou
verwachten. Het is een eigenaardige gewaarwording
in het huis te zijn, waar je wel eens langsfietste op de
'sluiproute' naar Het Kopje en iedere keer weer moest
denken aan de ontvoeringszaak eind jaren tachtig.
"Ik heb het aardig druk", geeft ze aan, maar het leidt toch
tot een boeiend gesprek in haar werkkamer die met
inbegrip van een imposant computerscherm net zo
goed de ruimte zou kunnen zijn van een manager in een
beursgenoteerd bedrijf. De foto's geven het beeld van een
rijk familieleven; vier kinderen en zeventien kleinkinderen
maken daar een belangrijk deel van uit. Wie is deze vrouw,
net 80 geworden, die zoveel heeft meegemaakt en die de
laatste jaren steeds meer op de voorgrond is getreden?
En wat dit laatste betreft luidt de niet onbelangrijke vraag:
waarom?
Ze blijft fit door iedere morgen baantjes te trekken in haar
zwembad buiten; zwemmen is haar passie van jongs af
aan. Aan dokters doet ze niet, zoals ze stelt. Wat is het
geheim van haar veerkracht, energie en uitstraling? Het is
fascinerend achter die antwoorden te komen.
Multatuli bedacht ooit voor Nederlands-Indië de
koosnaam Gordel van Smaragd. Die schoonheid ging
aan Hank, net als een prettige jeugd, volledig voorbij. Het
gezin woonde op Sumatra, waar haar vader in fabrieken
werkte en Hank naar eeen internaat ging. Daar werd
stevig gedrild en leed ze onder de vele misstanden. Bij
het uitbreken van de oorlog, had ze de leeftijd bereikt om
zich volledig bewust te zijn van alles wat er om haar heen
gebeurde. Er volgde interneringen door de Japanners met
gebrek aan sanitaire voorzieningen en alle gevolgen van
dien, de verplaatsing naar een te kleine gevangenis en een
zware aardbeving die veel slachtoffers maakte.
Dat alles maakte deel uit van de beleving van een meisje
in haar puberteit. Haar vader vocht tegen de Japanners en
werd later aan de Birma-spoorweg tewerkgesteld. Maar
dat hoorden ze allemaal pas later. In de kampen moest ze
bomen kappen om wat extra voedsel voor haar en haar
familie te krijgen. Zowel haar moeder als broertje, meer
dood dan levend, heeft ze moeten verzorgen. "Toch heb
ik er geen trauma aan overgehouden maar het heeft wel
invloed op je gedrag later. Er is overigens nog steeds te
Ansichtkaart van de vroegere Elshof (NHA)
29
