Verboden herinneringen klinken door in hun stemmen.
Hun handen gevouwen voor door ons vergeten goden,
Gehoorzamen zij gewillig aan oude geboden
Waarvan wij de geheime grond niet meer kennen.
ik zie de oude droefheid door hun oude ogen rennen,
Altijd verliefd blijvend, altijd weemoedig. Met hun doden
Dwalen ze gekleed, naar hun kleurrijke Indische mode,
Door onze straten en kunnen aan de koude niet wennen.
langzaam zie je hun haren, houdend hungeur vergrijzen.
Terwijl hun kinderen hun magen met gekruide spijzen
komen vullen en vragen om warmte en wijsheid,
zie je hen opvallend naar 'n nieuw leven reizen:
In hun zachte gehavende hart is niets van spijt;
Dichter dan wij staan zij bij hun nieuwe kindertijd.
Hymen Drolsky
Foto voorzijde: Rozenburg vazen afkomstig uit Duin en Berg. De vazen waren indertijd een cadeau voor
het echtpaar Cremer bij hun vijfentwintigjarig huwelijksfeest, Collectie Gemeentemuseum Den Fiaoq.
