Contractpensions Hoe ontvang ik bezoek? Toen Indië in 1949 Indonesië werdhad dit voor de daar wonende mensen met de Nederlandse nationaliteit ingrijpende gevolgen. Helemaal voor hen die officieel Nederlander warenmaar nooit of heel kort in Nederland hadden gewoond. Voor hen was Indië hun thuisland. Indonesië: Nederland: Door Rosemarij Schotte Velen zagen geen veilige toekomst in de nieuwe republieken gingen naar Nederland. Anderen bleven en namen zelfs de Indonesische nationaliteit aan. In de loop van de jaren vijftig liepen de spanningen tussen Nederland en Indonesië hoog op. Steen des aanstoots was Nieuw-Guinea, dat onder Nederlands gezag was gebleven. Die spanningen werden in Indonesië afgereageerd op de daar wonende Nederlanders en op anderen die ondanks hun Indonesische nationaliteit primair als Nederlander werden gezien en behandeld. In 1957 besloot de Republiek Indonesië dat alle Nederlanders dienden te vertrekken. Veel Indische Nederlanders kregen spijt van hun keuze voor het Indonesiërschap en wilden nu alsnog naar Nederland vertrekken. Zij werden'spijtoptanten'genoemd. Nederland stond, zacht gezegd, niet te trappelen om al deze vluchtelingen op te nemen, maar kon uiteindelijk niet onder zijn verantwoordelijkheid uit. In totaal zijn zo'n 300.000 Indische Nederlanders in de jaren vijftig en zestig naar Nederland gerepatrieerd. Na hun aankomst in de havens van Rotterdam, Amsterdam en op Schiphol werden zij opgevangen in zogenaamde contractpensions. Contractpensions waren over het gehele land verspreid liggende pensions waarmee de overheid contracten had afgesloten. De pensionhouders gaven de Indische Nederlanders, tegen betaling, onderdak en eten. Zodra bewoners van het contractpension een eigen inkomen hadden, moesten zij 60% van hun inkomen afstaan aan de overheid als terugbetaling. Een bekend contractpension in onze gemeente was Van Ouds het Raadhuis. Verschillende familie werkten in de vlakbij aan de Zijlweg gelegen Kousenfabriek Hin. De meeste kinderen gingen naar school op het Kennemer Lyceum. Sommige families verbleven slechts enkele maanden in het contractpensions, maar het verblijf kon ook oplopen tot twee jaar. Assimileren was het kernwoord. Maatschappelijk-werkers 'hielpen' hierbij en zij bepaalden ook voor een groot deel of een familie op eigen benen zou kunnen staan. Het Comité van Kerkelijk Particulier Initiatief voor Sociale Zorg ten behoeve van gerepatrieerden (CCKP) gaf in 1960 een boek uit met huishoudelijke wenken voor gerepatrieerden. Hieronder een voorbeeld. 1Niet tussen 2 en 4 uur. In sommige kringen is het helemaal niet ongewoon bezoek te ontvangen in een nette schone pyjama. Het klimaat heeft invloed op deze gewoonte. Na een fris bad in een schone pyjama, keurig gestreken, kan men best (niet-offïcieel) bezoek ontvangen. 2. Trappen lopen is geen groot probleem, daar bezoek als regel niet naar'boven'hoeft te gaan. 3. Koffie of thee aanbieden. In Indonesië wordt vaak in de kopjes geroerd en het lepeltje in het kopje gezet, volgens verhalen behoort dit bij de Indonesische hartelijkheid en ook een beetje bij de koffie toebroek (red. indische manier van koffie zetten) 4. Koekjes worden meestal in een trommeltje of stopfles gepresenteerd (door de warmte worden zij ze gauw slap en er komen mieren op). Lekkere gezellige snoeperijen zoals gedroogde pruimen, manisans en kwe-kwe, eigen gemaakte koekjes worden zeer gewaardeerd en in grote hoeveelheid aangeboden. Dit hangt samen met de grote gastvrijheid en onze gemakkelijke manier van het leven van voor de oorlog.:): 1Juiste wel gezellig bezoek tussen 3 en 5 uur, ontvangen in pyjama kent men hier niet. Een pyjama is om in te slapen en een luxe pyjama kan men in huis dragen, maar men ontvangt er bij voorkeur geen bezoek in. 2. Men laat bij de trap oplopen de mijnheer voorgaan, bij de trap afgaat de vrouw voor. Mijnheer is dus altijd bovenaan! 3. Hier geeft men een lepeltje op een schoteltje en vraagt: Wilt u suiker en melk? 4. Hier worden koekjes meestal op een schaaltje geschikt. Het maakt wel eens de indrukvan gierigheid als er geen overvloed ligt, maar zo moet dit niet worden opgevat. 32

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Ons Bloemendaal | 2011 | | pagina 32