Tuinmansfamilie en eigenaren Oud-Woestduin
Per ongeluk
Johannes Steenkist 1892-1974
1910
Kees Laan laat Beau Regard bouwen
Antonia Steenkist-van der Hurk 1895-1974
1940
Kees Laan koopt Oud-Woestduin
Jo Sondorp-Steenkist 1913-1995
1940
Jan Steenkist tuinman op Oud-Woestduin
Dien Lenaarts-Steenkist 1914-heden
1962
Kees Laan overlijdt
Alida (Arti) Kollaart-Steenkist 1916-1979
1967
Jan Steenkist met pensioen
Wouter Steenkist 1922-1992
1971
Madeleine Laan-Wuidart overlijdt
Joke Molenkamp-Kollaart 1945-2009
1971
Provincie Noord-Holland neemt het bos over
1971
Albert Heijn koopt villa Oud-Woestduin
Kees Laan 1874-1962
1974
Albert Heijn trouwt met Loes Keiler
Madeleine Wuidart 1886-1971
1974
Jan en Antonia Steenkist overlijden
Raymond Laan 1906-1995
1977
Personeelslid van PWN komt in tuinmanshuis
Cyril Laan 1907-ca 1992
1982
Loes Keiler overlijdt
Albert Heijn 1927-2011
1985
Albert Heijn verhuist naar De Wiltzangk in
Loes Keiler 1944-1982
Aerdenhout
1996
Landschap Noord-Holland neemt
Oud-Woestduin over
niet aan gewend en met haar stadse, onafhankelijke inslag
vindt zij dat Frans praten in hun bijzijn onbehoorlijk, maar
wil haar schoonfamilie niet in de problemen brengen
door hardop te protesteren. Zij luistert wel aandachtig
naar het Frans, pikt een paar keer de woorden Beau
Regard op en loopt tenslotte verstoord naar buiten.
Nog nakauwend op het woord Beau Regard maakt zij
in haar verontwaardiging daar Boerekar van, een vondst
die boekdelen spreekt voor wie haar kan volgen. Niet
lang daarna verhuist zij met haar man naar het dorp
Vogelenzang en blijft nog lang van Boerekar spreken.
Opa Jan Steenkist is blij met het wekelijkse bezoek van
zijn kinderen en kleinkinderen. Voor hen is het altijd weer
een mooie fietstocht vanuit Flaarlem door Overveen en
Aerdenhout naar het stille Woestduin en de koffie in het
tuinmanshuis. Antonia en Arti praten bij met Jo, Dien en
Co. Jan en zijn schoonzoon Gerrit Kollaart maken met
mannen een zwijgzame wandeling door het bos en
inspecteren de moestuin en kwekerij. De kindertjes spelen
in het bos of gaan vliegeren op het grasveld bij de jasmijn.
Joke laat zien hoe de bomen huisvesting bieden aan
holenbroeders en hoe je de bosuil, grote bonte specht en
boomklever kunt herkennen.
Op het doordeweekse Woestduin heeft Arti's dochter Joke
een onbekommerde jeugd, met het bos voor zich alleen
en een lieve opa die haar inwijdt in de wonderen van de
natuur op het landgoed. Jan houdt het handje van zijn
kleindochter vast ais zij over de horizontale zijtakken van
een vliegden balanceert en haar fantasie laat gaan bij het
zien van de brede kronen die aan het eind weer bijna de
grond raken. Hij knikt instemmend als hij haar lippen ziet
meebewegen met haar stapjes over de brede takken.
Hij knikt net zo begrijpend als hij naar haar opgetogen
gezicht kijkt bij het opschoppen van de bruine bladeren
onder de loofbomen.
Joke bewondert met geduld haar opa die zijn ladder
tegen fruitbomen zet om te oogsten. Hij weet dat zij
stilletjes hoopt op een paar kersen die al of niet per
ongeluk op de grond vallen. Als het gebeurt en hij ziet
haar aarzelen, knikt hij bemoedigend naar beneden om te
bevestigen dat de kersen voor haar zijn. Later in de zomer
valt er zelfs per ongeluk een peer van een boom en Joke
krijgt opnieuw een instemmende knik van hem.
Wanneer zij alleen rondloopt is zij te nuchter om in
de stilte van het bos te menen dat de bomen even
ophouden te fluisteren als zij langs komt om daarna
hun onderlinge evenwicht te herstellen. Maar op late
voorjaarsmiddagen wacht zij op het gezang van de
nachtegalen, zwartkoppen, tuinfluiters en andere
zangvogeltjes in het struiken en ziet hen in het najaar
op de bessen van vlier en meidoom afkomen. Op het
heuveltje staat zij te kijken naar De Bulb, de bollenvelden
die doorlopen tot het bos en de villa's aan de Bekslaan,
met links de spoorbaan met treinen naar Amsterdam en
Rotterdam, of misschien wel helemaal naar Parijs.
www.onsbloemendaal.nl nr. 2 zomer 2012
