De dominee kocht
een landgoed
se V t-JrK
De Telegraaf 7 september 1963
Op het internaat zaten ongeveer 65 jongens
met een interne staf van 4 personen. Ds. Jellema,
zijn vrouw en 3 kinderen woonden ook in huis.
Op de tweede verdieping sliepen 25 kinderen
en op de eerste en beneden verdieping waren
ook kamers ingericht. Er stonden stapelbedden,
een kledingkast en voor de oudere jongens een
werktafel in, want alleen zij mochten in hun kamer
werken. Na school was er toezicht op het maken
van huiswerk en er was begeleiding indien nodig.
Het ontbijt en het eten 's avonds vond gezamenlijk
plaats in de eetzaal. Voor en na het diner werd er
officieel gebeden en Hans herinnert zich dat als
ds. Jellema met harde stem steevast'eet smakelijk'
had gezegd, daar op werd gereageerd met dat
bepalen wij zelf wel'.
De jongens op het internaat hadden veelal ouders
in het buitenland, een ouder die overleden was
of er waren andere huiselijke of opvoedkundige
omstandigheden. Indertijd zat de neef van de
Indonesische generaal Nasution ook op het
internaat. Eens in de drie weken werd er naar huis
gegaan maar zeker niet ieder weekeinde. Voor
vertier in huis werd weieens gezorgd, zij het meer
op sportgebied dan op het culturele vlak. Soms
was er een concertje (en dan werden ook de
meisjes van het internaat aan de Korte Parkweg
uitgenodigd). Met Kerstmis werd er wat aan de
sfeer in huis gedaan maar geen feesten en geen
bezoek op de kamers! De oudere jongens werden
een enkele keer uitgenodigd om met ds. Jellema
en zijn vrouw een kopje thee en/of een 'glaasje'te
drinken. Hans ging volleyballen in het Krelagehuis
(het huidige Patronaat in Haarlem) met als groot
voordeel dat hij 's avonds weg kon!
Bij een internaat hoort natuurlijk de sport van het
uitbreken. Op Schapenduinen was dat moeilijk
maar via het koetshuis lukte dat wel. Het voordeel
van deze route was datje de woonvertrekken van
de Jellema's en de centrale hal ontweek.
Het was verboden om naar het café (nu Café Bartje,
voorheen de Ridders van Brederoode) tegenover
de ingang aan de Brederodelaan te gaan. Daar
waren de jongens dus vaakte vinden!
Ds. Jellema, een stevige maar geen lange man, had
gezag. Hij dwong respect af bij de jongens en zijn
woord was wet. Zijn aardige vrouw bestierde het
huishouden en gaf met name extra aandacht aan
de jongeren.
Terugblikkend heeft Hans van der Made "best
aardige herinneringen"aan zijn tijd op het internaat,
al was dit maar één jaar op Schapenduinen.
Ds. J. Jellema
Het jongensinternaat Rijperduin, op de Korte Parkweg
1 in Bloemendaal, gesticht door Vincent Loosjes, was
een tehuis 'voor jongelui wier ouders in het buitenland
woonden of die om de een of andere reden thuis niet
goed konden studeren'. Ds. J. Jellema was er directeur
en kocht in 1963 het landgoed Schapenduinen om
het jongensinternaat daar voort te zetten. Het huis
Rijperduin werd toen, ook onderzijn leiding, een
meisjesinternaat. Vier jaar later in 1967 verkocht ds.
Jellema Schapenduinen aan de St. Jozefstichting die
er een tehuis voor geestelijk gehandicapte kinderen in
vestigde.
In De Waarheid en Het Vrije Volk van 23 december
1961 wordt geschreven dat ds. J. Jellema, met zijn
gezin op weg naar de wintersport, in Duitsland uiteen
rijdende trein was gevallen. Het gezin had er niets van
gemerkt. Jellema werd met een hersenschudding in
een Duits ziekenhuis opgenomen. Men meende dat
hij bij het verlaten van het toilet door het schommelen
van de trein tegen een verkeerde deur was gelopen.
Dit ongeluk was uiteindelijk de oorzaak dat ds. Jellema
in 1967 om gezondheidsredenen het internaat moest
sluiten.
www.onsbloemendaal.nl nr. 1 voorjaar 2013 29
idt.li.t die ,i,t d.l tijn roeping elder, ligt. .od.rhl ik. .oor ik »..r de llurlrn...
■■I y JELLEMA ging. Vandaag opent dere dominee in het fraaie landhui.
Ik heb er geen
behoede
Kasteel als
