ACHTER DE SCHERMEN!
De titelpagina van een van de schotschriften
van de Von Barnekows
lil.
Erg innemend was Willy Tindal (1850
1928) niet, de gezelschapsdame
van mevrouw Melvil. Gemelijk, een
beetje achterbaks, en behoorlijk uit
de hoogte. Goede komaf, dat wel: een
freuletje. Nou ja, goed.was haar
vader in 1865 niet als een eerloze schelm van het
Hof verjaagd, wegens onbetamelijk gedrag jegens
koningin Sophie? 'De kleine piemelaar', heette hij
onder hovelingen. Mooi was Willy evenmin: grote
neus, zwak kinnetje, een muizig meisje. Heel wat
anders dan haar zuster Mary: een rijzige, elegante
verschijning! En goed getrouwd, met Gerard
Heineken. Wel een burgerjongen, maar nu al de
vermogende eigenaar van de modernste brouwerij
van Amsterdam. Hoewel, over dat huwelijk hoorde je
ook rare verhalen. Maar dat mooie, geslaagde zusje
heeft Willy altijd overschaduwd.
Wat een consternatie toen die gedoodverfde oude
vrijster ineens met een verloofde op Bloemenheuvel
verscheen. En wat voor een! Een kecke Pommerse
Freiherr, Hans von Barnekow (1855-1930), en ook nog
bescheiden en aangenaam in de omgang. Mevrouw
Melvil was meteen idolaat van de jonge baron: zó
minzaam, zó onderhoudend! 'Und er iszt so gerne
kaltes Ochsenfleisch!' Willy had hem ontmoet in Bad
Pyrmont toen ze daar kuurde met haar broer Henry,
je weet wel.
Hochstapler
Iedereen vroeg zich wel af wat de vijf jaar jongere
baron in dat assepoestertje zag; en bijna niemand
was erg verrast toen al gauw het ene nare bericht
na het andere uit Duitsland kwam. Hans, zo bleek
zonneklaar, was een Hochstapler, een gokverslaafde
zwendelaar, uit het keizerlijke leger getrapt en zijn
nationaliteit kwijt. Zelfs zijn eigen moeder wilde
niks meer met hem te maken hebben! De familie
Tindal, Henry en Gerard voorop, zetten alles op alles
om Willy van een heilloos verbond af te houden.
Tevergeefs: het koppige kind liet zich haar illusie niet
ontnemen. Op 11 februari 1885 zijn ze getrouwd. Een
ONTHULLINGEN
erg gezellige bruiloft zal het wel niet geweest zijn;
behalve een broer van de bruid was er geen enkel
familielid aanwezig.
Op allerlei manieren heeft de berooide baron
daarna geprobeerd zijn kersverse zwager Heineken
geld af te troggelen. Hij meende recht te hebben op
het moederlijk erfdeel van Willy, in feite al lang in
een lijfrente omgezet. Onderwijl zwierf het onzalige
paar door Europa, van speelzaal naar casino, met
achter zich een breed spoor van speelschulden en
onbetaalde rekeningen. Willy werd zwanger, kreeg
een gezonde dochter, maar dat weerhield haar
schuinsmarcherende echtgenoot er niet van zich in
Spa te amuseren met een 'barones von Fürstenstein'
alhier beter bekend als Marietje van Delden. Toen
leek Willy even bij zinnen te komen, maar het kwam
helaas weer tot een verzoening.
Daarna bleef het een paar jaar rustig, maar in 1890
doken ze weer op, blakend van strijdlust. Von
Barnekow raakte in het vaarwater van de anarchist
Domela Nieuwenhuis, en ging stukjes schrijven
in diens Recht voor Allen, onder het pseudoniem
'Freiherr'; voornamelijk luidruchtige scheldpartijen
en schimpscheuten, in het bijzonder aan het adres
van zijn zwagers Tindal en Heineken.
\ey Smith, dan nog
lem Borski
Moppie
Al vroeg had ze geleerd 'het leven van verschillende
kanten te bezien. Zij achtte het voor hare opvoeding
absoluut noodig, het Parijsche leven bij nacht te leeren
kennen en moet daar aardigesouvenirsvan mede
naar huis hebben gebracht'. En toen werd ze 'de niet
heel makkelijke ega van een pop in huzaren-uniform.
Deze Moppie Storm is me er dan ook eentje! Ik geloof ze
zou met een heele compagnie pommersche grenadiers
den strijd opnemen en binnen de 24 uur zouden die
kerels meer op uitgeperste citroenen dan op soldaten
gelijken'.
Nou ja! En dan dit vileine doekje-voor-het-bloeden:
'Moppie, gaatje gang, jij bent nog de kwaadste niet.
Watje doet, doe je uit liefde voor de zaak, al doe je
't een beetje vierkant. Je man zal niet voor je gaan
duelleeren, voor zo'n beetje maakt men zich in Holland
niet warm'.
Onthullingen
En toen dit, Achter de schermen, 'door Mevr. Von B.
geb. T', ja ja. Wie echter wel eens een blik in Recht
voor Allen had geworpen zag meteen dat 'Von B.'
zelf de auteur was: die zelfde eigenaardige
mengelmoes van aristocratisch dédain en quasi-
proletarische verontwaardiging. Eerlijk is eerlijk,
het leest wel lekker weg. Geen wonder dat het een
kassucces was. Er zijn vier deeltjes verschenen,
en ze vlogen, a f 1,50, als warme broodjes over
de toonbank. En het ergste is: het is lang niet
louter roddel en achterklap. In al die jaren bij de
babbelzieke weduwe Melvil heeft Willy haar oren
blijkbaar goed de kost gegeven. Dit schreven ze
bijvoorbeeld over Willem van der Vliet, nota bene
haar oom en weldoener:
'De hoogste toon voeren in die streken de Van der
Vlieten en hiervan weder hoofdzakelijk de heer
Mr. Willem van der Vliet, een grijs geworden zondaar...
oude cynicus.die alles weet en in alle commissieën der
beide hemispharen zit.slim en geslepen.oude klant
van Papa Blanc en Monte Carlo.vergokt 20 a 30.000
per jaar'. Je moet maar durven, maar niemand kon
het van harte tegenspreken. Maar dan hier, over zijn
nichtje 'Moppie' Storm de Grave - van der Vliet.
Jan Pret
Hoor wat ze schrijven over oom Jan van der Vliet,
Willems broer, die met zijn zuster Anneko ('eene
volkomene vrouw' op Elswoutshoek woonde: 'Een
vrolijke kumpaan, een man die alles kon, een echte
dolle Jan Pret, maar een brave kerel en een flinke vent'.
Dat lijkt onschuldig, maar let op! 'Op een mooien dag
brengt hij zijne maitresse in Amsterdam een bezoek
en vindt daar een gelukkigen concurrent. Jan was niet
van papier en ook niet van glas; waar hij toegreep daar
groeide geen gras meer! Kort aangebonden pakt hij
den indringer op en gooit hem met de meeste elegantie
de trap af. En de schop was wel zoo goed gemeend, dat
de sukkel kort daarna den geest gaf.'
'Jan werd de bodem onder de voeten nu toch een
weinig warm, hij verliet Amsterdam, de politie liet
hem trekken en spoedig hoorde men dat hij zich bij
de expeditie van freule Tinne in Centraal-Azië had
gevoegd en ook zelf op eigen hand daar zijne tochten
deed. Toen de zaak in den doofpot was, verscheen
Jan weder en alles scheen in orde. Alleen op zekeren
Sinterklaas-avond ontvangt Jan van der Vliet een
pakket, hij opent 't en wat vindt hij? Een strop!! Of hij
dien nacht prettig geslapen heeft, weten wij niet,
utr
oflee „deftiga" krijgen
POM
ïfcatr. uün 3',
fffo# WM JU C. W#nh*5ïfi
*a turt tolk ykilBi m<xü#,i
A%»fS»£iAü,
J. JU FOJtTUgH,
