www.onsbloemendaal.nl
nr. 4 winter 2018
13
De schoolkrant van de Graaf Florisschool: het Vogelzangertje 1950
andere kinderen kozen mijn tekening uit voor de
schoolkrant.
Voetbal was mijn grote passie maar kon bij meneer
Versluis op weinig begrip rekenen. Hij was er tegen
zoals hij ook tegen alcohol was. Op geen van beide
speelpleinen mochten we voetballen, hoewel de
‘hoge speelplaats' groot en stil genoeg was voor
wedstrijdjes. Koppen op een blinde muur kon er
net mee door.
In het begin kwamen de kinderen lopend naar
school en bleven over omdat de afstanden te groot
waren. Dat overblijven ging gewoon door toen de
autopeds en fietsjes op de weg verschenen. Een
probleem was dat er langs de Vogelenzangseweg
alleen een pad was aan de andere kant van de
school en we steeds moesten oversteken. Pas later
is er een ook pad aan de schoolkant gekomen.
Voor de Bennebroekse en Heemsteedse kinderen
was de Bekslaan een hele lange weg. Bovendien
moesten ze op weg terug naar huis vaak tijden
wachten bij de spoorbomen vanwege het rangeren
met kolenwagons op het emplacement. Door
lobbywerk van ouders heeft de NS uiteindelijk
voor een oplossing gezorgd door een pad aan te
Met speciale dank aan Ruth de Vries, en verder
aan Mevrouw C. Steenkist, Carel Cohen Tervaert,
Cees Brander, Corrie Dekker, Edith Pye-Vring, Betty
Janse, Mevrouw E. de Vries, Gertie Aalberts, Inge de
Vries, Ike Musch, Jacobine Walker, Jonneke van der
Werff, Leonore van der Werff en Trudy Versluis.
leggen tussen de spoorlijn en de bollenvelden
dat toegang gaf tot een onderdoorgang bij de
Centenbrug.
Mijn vader was voorzitter van de oudercommissie
en speelde voor Sinterklaas. Mijn moeder was
penningmeester en liep hele einden om bij de
ouders contributie op te halen. Haar verhalen over
de mensen thuis hebben ongetwijfeld bijgedragen
aan mijn latere keus voor de antropologie, maar
meneer Versluis misschien nog wel meer.
Na mijn vertrek van de Graaf Florisschool in 1953,
hoorde ik dat hij onder druk van kritische ouders
de school had moeten verlaten. In Delft stichtte
hij een nieuwe lagere school waar hij de visie van
Célestin Freinet kon toepassen. Die school bestaat
nog steeds.
„HET VCGEUNZANGEP.TJE"
