Architect Auke Komter
Architect Gerard Holt
Het zandsteen voor de
Eerebegraafplaats draagt de
kenmerken van het Groot
Museum: bewerkingssporen en
het ingekerfde bouwnummer.
Van de meeste op de
Eerebegraafplaats gebruikte
stenen is het nummer door
de ligging van de steen niet
zichtbaar; op enkele plaatsen
echter nog wel, met name op
de grens van de omloop en de
verdieping waar zich de graven
bevinden. Op een groot aantal
stukken Maulbronner zandsteen
(A.A.T.) vervoeren in oktober
en november 1946 in 335
ritten het zandsteen van de
Fransche Berg naar de duinen
aan de Zeeweg in Overveen.
De chauffeurs zijn in opleiding
voor de dienst in Nederlands
Indië. Het zandsteen werd
‘geparkeerd' aan weerszijden van
de toegangsweg die de Zeeweg
verbindt met de begraafplaats.
De keuze valt op gelijkvormige
stukken Maulbronner zandsteen,
goed stapelbaar en qua kleur en
formaat passend bij elkaar en in
de omgeving. Steenhouwers uit
de regio bewerken het zandsteen
waar nodig. De architecten
merken op dat men het over
de aankoop van de stenen vrij
snel eens was, doch dat de
overeenstemming over het
transport zeven maanden vergde.
is in het midden een dookgat
te zien. In het dookgat werd
een stalen pen gezet (de dook),
die met de andere zijde in het
dookgat van een bovenliggende
steen werd geplaatst, zodat de
twee stenen ten opzichte van
elkaar niet konden verschuiven.
Vaak werd de dook vastgezet
met vloeibaar lood. Deze
dookgattechniek was bestemd
voor toepassing bij de bouw van
het Groot Museum; doorgaans
vindt men middenboven en
middenonder een dookgat.
Ook het auditorium en diverse
informatiepanelen zijn gebouwd
met Maulbronner zandsteen. De
gehele Eerebegraafplaats heeft de
status van rijksmonument.
Andere gebruikers
Toen de aanleg van de
Eerebegraafplaats voltooid was,
had men niet al het aangekochte
Maulbronner zandsteen gebruikt.
Het restant werd verkocht
in de regio. Verscheidene
kunstenaars schaften het aan.
Het vliegermonument in de
Amsterdamse Waterleidingduinen
bestaat uit Maulbronner
zandsteen van de Fransche Berg.
De op-één-na grootste gebruiker
in de regio is de Tijo van
Eeghenschool in Aerdenhout.
Op het schoolterrein zijn bij een
naoorlogse tuinrenovatie zestien
stenen als borderbegrenzing
gelegd, aan de zijde van de Van
Lennepweg. In 2002 zijn acht
van deze stenen verplaatst naar
het achterterrein van de school.
Vanaf de Van Vollenhovenlaan zijn
ze goed te zien. Ze liggen in een
cirkel, zodat een hele groep erop
kan plaats nemen. Met ingekerfd
nummer en dookgaten zichtbaar
als de goede kant boven ligt. De
bouwtekeningen van architect
Van de Velde laten precies zien
waar deze stenen in het Groot
Museum een plaats hadden
moeten krijgen...
Een groot deel van het
Maulbronner zandsteen ligt
echter in 2018 nog steeds aan
de voet van de Fransche Berg.
En daar blijft het. Kunstenaars
en bouwmeesters kunnen er
geen gebruik meer van maken.
Wat resteert heeft sinds 2011
de status van rijksmonument
en wordt beheerd door de
Stichting Het Nationale Park de
Hoge Veluwe. Ook de betonnen
keermuren die het stuifzand
tegenhouden hebben de status
van rijksmonument.
Een parallel met het
Groot Museum
In januari 1950 wordt door
de accountantsdienst van het
Ministerie van Oorlog een
merkwaardige parallel met de
www.onsbloemendaal.nl
nr. 4 winter 2018
20
