Wintersepoesta van Hortobagy (foto Elmer Pouw)
Bijschrift voorkant: Burgemeester Elbert Roest. Foto Cor van Iperen
Nu zit ik hier en droom
Van de Puszta te Hortobagy.
En telkens welt in mij op het schone,
Van de Puszta te Hortobagy.
De muziek klonk wild, mijn hartstocht steeg
In de Csarda op de Puszta te Hortobagy.
De glazen rinkelden, wijn en passie maakten mij dronken
In de Csarda op de Puszta te Hortobagy.
In een Fata Morgana zweeft mijn gedachte,
Naar U, mijn Puszta te Hortobagy.
En o, wel duizend liedjes klonken
In de Csarda op de Puszta te Hortobagy.
En naar de lieve Csarda waarin ik danste en lachte
Op de Puszta te Hortobagy.
Eens danste ik in een Csarda,
Op de Puszta te Hortobagy.
Giza Ritschl (1869-1942)
Het gedicht is opgedragen aan ‘Sebestyen,
hoogstwaarschijnlijk Bas(tiaan) Veth
(Zie pp. 14-16)
