rü si
a zestien jaar burgemeester van
Laren te zijn geweest, maakte
Roest vorig jaar de overstap naar
de gemeente Bloemendaal. Wat
inwoners betreft lijken Laren en
Bloemendaal veel op elkaar. Hij had
ook voor een heel ander soort gemeente kunnen
kiezen als volgende stap maar evenals in Laren
is in Bloemendaal veel moois te vinden. Roest
houdt van schoonheid: van de landschappen,
de bijzondere wolkenpartijen, de zee en van het
cultureel erfgoed. En hij heeft veel ervaring met
assertieve inwoners met een kritische houding.
Hij besloot dan ook om te solliciteren naar het
burgemeesterschap van Bloemendaal. ‘Ik houd van
uitgesproken karakters. Samenwerken met hen
vind ik leuk'.
Buitenplaatsen
Er zijn natuurlijk ook verschillen tussen beide
gemeenten. Laren was van oorsprong een
boerendorp maar veranderde door de komst van
de tram in een kunstenaars- en forensendorp.
De wordingsgeschiedenis van de gemeente
Bloemendaal werd vooral bepaald door de vele
buitenplaatsen, bewoond door rijke Amsterdamse
families die 's zomers de stad ontvluchtten. Veel
van deze families, zoals de Borski's, hebben een
aanzienlijk stempel op Bloemendaal gedrukt. Zij
financierden bijvoorbeeld de spoorlijn tussen
Amsterdam en Haarlem om hun eigen woongebied
te ontsluiten. Van de vele buitenplaatsen resteren
er nog zeventien. Op deze erfenis moeten we
bijzonder zuinig zijn. Bij het behoud van de laatste
buitenplaatsen vindt Roest het belangrijk aandacht
te geven aan het verantwoordelijkheidsgevoel
van de eigenaren. Hij heeft inmiddels elf van de
buitenplaatsen bezocht en hij is onder de indruk
van de liefde en de zorgzaamheid waarmee
landgoedeigenaren hun erfgoed in stand
proberen te houden, want dat valt niet altijd
mee.
National Trust
Roest is zelf lid van de National Trust, een
charitatieve instelling in het Verenigd Koninkrijk,
opgericht in 1895 met als doelstelling het
behoud van landschap en erfgoed. De instelling
heeft drie miljoen donateurs en werkt samen
met enkele grote bedrijven. In de kern is het
particulier georganiseerd met veel directe
inbreng vanuit de bevolking. In Nederland
kennen we die traditie niet. Landschap
Noord-Holland, beheerder van Leyduin, en
Staatsbosbeheer dat Elswout in stand houdt,
komen hier nog het dichtst bij in de buurt.
Maar het zijn wel overheidsinstellingen
en een probleem in Nederland is dat de
geloofwaardigheid en de goede bedoelingen
van het openbaar bestuur voortdurend ter
discussie gesteld worden. Ook als het om
natuur- en cultuurbehoud gaat, valt het niet
altijd mee om als overheid waardering te krijgen.
Historicus
Elbert Roest is in Hoogezand opgegroeid. Een
Groningse tongval zal men bij hem echter niet
horen; zijn ouders kwamen oorspronkelijk niet
uit Groningen. Hij studeerde geschiedenis
en kunstgeschiedenis en vindt dat deze
achtergrond hem enorm helpt bij het uitoefenen
van zijn functie.
‘Het is een levenshouding'. Hij begint zijn
speech bij een publiek optreden graag met een
historische instap. In zijn functie als bestuurder
helpt het hem om zijn rol te relativeren.
Het gemeentehuis in winterse sferen. Foto Cor van Iperen
I
f'
N
-
i
