www.onsbloemendaal.nl
nr. 3 najaar 2019
29
e combinatie van de oude lindebomen
met de jaren-dertig en jaren-vijftig
huizen eronder gaven mij hetzelfde
nostalgische gevoel als de fotoboeken
Holland zonder Haast. In deze boeken
schetsen fotografen Maria Austria en
Sem Presser een beeld van het naoorlogse Nederland
toen er van ‘onthaasting' nog geen sprake was.
De auteur heeft een biologische bloemenkwekerij op
de historische moestuin van landgoed Berkenrode te
Heemstede. www.atelierbotanica.com
Riool en andere
leidingen
Toen viel er een brief Herinrichting Vngelenzangeewng, 2018
van de gemeente in de bus. Het riool op de
Vogelenzangseweg en Graaf Florislaan moest
gemoderniseerd worden, de straten anders ingedeeld
en het bleek dat de wortels van de lindebomen
rondom de leidingen groeiden. Er kwam een
informatieavond. Ik dacht nog naïef: ‘Het zal zo'n vaart
niet lopen met de bomenkap, iedereen hier ziet toch
dat deze bomenlaan prachtig groen erfgoed is?' Niets
bleek minder waar. De handen gingen op elkaar toen
bleek dat het besluit voor de bomenkap eigenlijk al
De oranje stip
Op een gure dag startte
de bomenkap. Toevallig
was ik thuis dus ik ging
kijken. Het tempo was
enorm. Grote grijpers
pakten de stam vast, de
boom werd bij haar enkels
afgezaagd en ze verdween
in de versnipperaar. Toen ik
enigszins sikkeneurig naar
huis liep zag ik in mijn straat
tot mijn verbazing bijna
alle bomen met een oranje
stip op de stam. Oranje stip
betekende: kappen. Dat had
de wethouder mij toch niet
verteld?! Wat te doen? De
mannen van het kapbedrijf
op straat voerden gewoon
hun opdracht uit. Dus ik
plaatste een bericht hierover
in de facebookgroep, maar
had weinig hoop op goede
afloop. Een uur later kreeg
ik een melding op facebook.
Een ambtenaar had mijn bericht gezien en ondernam
direct actie met het kapbedrijf. Het bleek inderdaad
een fout en de meeste bomen bleven staan. De oranje
stippen zijn inmiddels van de stammen verdwenen,
maar telkens als ik langs de bomen rij bekruipt mij
stiekem een goed gevoel.
Lindebomen
Enfin, al rijdend onder het bladerdak van de
lindebomen benijdde ik
de Vogelenzangers, omdat
ze in zo'n prachtig groen
dorp aan de rand van het
duingebied woonden.
Uiteindelijk ben ik zelf
vijf jaar geleden ook zo'n
benijdenswaardige
Vogelenzanger geworden.
Ik kocht een huis aan de
Graaf Florislaan, het oudste
laantje, en een van de
extra's was het uitzicht op
de lindebomen aan de
Vogelenzangseweg en
de bomen aan de Graaf
Florislaan. Als ik
's ochtends mijn neus naar
buiten stak dan rook ik een
aardse boslucht en in juni
rook het hele dorp naar
het zware zoete parfum
van de lindebloesem. En
Vogelenzang deed zijn
naam eer aan, want het
stikte van de vogels in het
dorp. Ik voelde mij een
enorme bofkont.
was genomen. Er sijpelde de hele zomer een soort
‘siroop' uit de bomen op auto's, daken en fietsen van
de mensen die onder de bomen woonden. En iedereen
was de plakkerige bende zat. De bomen moesten
weg! Ik was enorm teleurgesteld, maar begreep het
chagrijn wel een beetje. Aan de aanwezige wethouder
vroeg ik wat er in mijn straat zou gebeuren. ‘Oh, da's
zo'n karakteristiek laantje! We kappen daar maar
een paar bomen vanwege het riool.' En inderdaad,
op de plattegrond zag ik welke bomen ze precies
zouden kappen. De gemeente deed overigens
erg haar best in haar
communicatie: er kwam
zelfs een facebookgroep
waar ambtenaren berichten
plaatsten over het project.
D
