Inhoud
HET LAATSTE GESPREK
www.onsbloemendaal.nl
nr. 4 winter 2019
3
Foto cover: Theo Lommerse op de Duinlaan rond 1950 (Foto: privébezit)
De kamer werd kristal zolang zij bezig was
en kraakte in het vuur. De wijn slonk in het glas.
Er viel een dunne sneeuw in ’t donker voor de kim
Sonnet van Harry Prenen in herinnering aan zijn vriend
Godfried Bomans.
Uit: Haarlem in verzen, 1989.
Pose van twee vrienden voor
het leven, wandelend in de
Haarlemmer Hout: Godfried
Bomans en Harry Prenen. Om
de peilloze diepte van hun
gesprek aan te geven, schreef
Godfried (rechts op de foto uit
1937) eronder: 'Kritik der reinen
Vernunft' (hoofdwerk van
Immanuel Kant).
4
10
15
24
27
28
31
33
35
Verder in dit nummer
Van de redactie
Nogmaals de huisnummering, Inge de Wilde
Hier woonde Godfried Jan Arnold Bomans, Gert Jan van Setten
Museum de Zwarte Tulp, Marie-Christine Marres
PlusMin
Stand van Zaken
OproepReactieMededelingen
Zoekplaatje
Colofon
12 Van bekeerling tot religieuze
vernieuwer. Het dramatische verhaal van
de Hollands-Zweedse opperrabbijn Izak
Graanboom
Een van de opvallendste graven op de schilderachtige
joodse begraafplaats te Overveen is dat van Izak
Graanboom.
Bart Wallet
5 Theo Lommerse. Het leven van een
melkboer in Bennebroek
Theo Lommerse begon als elfjarige boerenzoon al
met melkventen. Verbonden met ontwikkelingen
in de wijdere samenleving, ontpopte hij zich tot
een markant en vooruitstrevend ondernemer in
Bennebroek.
Peter van der Werff
18 Bloemendaal en Overveen in
Zuid-Afrika
Marius van Nieuwkerk deed onderzoek naar zijn
familiegeschiedenis in Zuid-Afrika en stuitte op een
zeventiende-eeuwse Van Niekerk.
Marius van Nieuwkerk
20 Landgoedbeheer. Van privé naar
openbaar
In zeventig jaar landschaps- of landgoedbeheer is
veel veranderd. Veel gebieden die nu vallen onder de
wet natuurbescherming waren vroeger particulier
eigendom en in feite slechts open voor de eigenaar en
zijn gezelschap.
Gert de Kruif
Daarbuiten lag de tuin bevroren en verlaten: -
toen, dwars door het gesprek, zag zij opeens haar kans
en nam het woord in hem, - muziek achter het praten
alsof de toverfluit ons nodigde ten dans.
Dit was het schemeruur dat wij te samen zaten
bij ’t haardvuur en de kaars onder de spiegelglans
waarin wij tijd en tel en krijgsrumoer vergaten
met midden tussen ons een schim: Moeder de Gans.
Hij wenkte mij nog na en sloot de voordeur weer.
De kaarsvlam is gedoofd. De spiegel blinkt niet meer.
Moeder de Gans is weg. - Nu is hij zelf die schim.
