www.onsbloemendaal.nl
www.onsbloemendaal.nl
16
nr. 3 najaar 2020
nr. 3 najaar 2020
17
Hermine Mock 1940
Biodata Hermine Mock
Hermine (80) met haar zoon
Willem en twee kleinzonen
Hermine met haar zoon Willem in
Warnsveld 1952.jpg
Geboren in Gaziemir, Turkije
Reis naar Europa via Genua
Vader Mock vermoord in Gaziemir
Gezin verhuist naar Rustenburgherweg 9, Bloemendaal
Bloemendaalse Schoolvereniging
MMS ’t Kopje in Bloemendaal
Gezin verhuist naar Potgieterweg 17, Bloemendaal
Reis naar Izmir via Brindisi
Kostschool in Neuilly, Frankrijk
Erft van haar grootvader
Gaat naar Engeland
Esther koopt huis aan Lage Duinendaalseweg
Studeert kunstgeschiedenis aan Sorbonne in Parijs
12 Europese reizen met Groupe d’histoire de l’art
Studeert in Haarlem voor staatsexamen gymnasium
Esther verhuist naar Duinlustweg 43 in Overveen
Studeert geschiedenis in Leiden
Woont in Amsterdam
Reist door Europa. Overvallen door Duitse invasie
Verblijft in Confolens, Frankrijk
Keert terug naar Amsterdam
Trouwt met Adriaan Stoop
Verhuist naar de Obrechtstraat in Den Haag
Potgieterweg 17, waar Hermine vanaf 1919 woonde.
(Jeroen van der Werff)
groep organiseert lezingen, excursies
en kunstreizen. Hermine gaat mee naar
de Elzas, de Languedoc, Zuid-Duitsland,
Oostenrijk, Hongarije, Noord-Italië,
Engeland, Zwitserland, Noord-
Duitsland, Denemarken, Zweden,
Portugal en Noord-Spanje.
De Groupe stimuleert Hermine te gaan
studeren. Daarvoor moet zij wel eerst
gymnasium doen. Ze bereidt zich voor
onder begeleiding van Dr. Spoelder,
rector van het Stedelijk Gymnasium
in Haarlem. Met Annie Allard, een
ander meisje dat Dr. Spoelder onder
zijn hoede heeft, raakt zij bevriend.
In 1932 doet ze met goed gevolg het
staatsexamen gymnasium alfa en
schrijft zich in aan de Leidse universiteit
om geschiedenis te studeren bij de
bekende professor Huizinga. De Leidse
universiteit verafschuwt ze, maar de
colleges van Huizinga zijn geweldig.
Ze haalt haar kandidaatsexamen en
twee doctoraaltentamens. Zij woont
in die tijd bij haar moeder, tot ruzies
hen uiteendrijven en zij in 1936 naar
Amsterdam verhuist.
Eens en vooral
Op 9 mei 1940 vertrekt Hermine
met de trein naar Brussel om de
Pinksterdagen bij vrienden door te
brengen. Door de Duitse invasie kan
ze niet terug naar Nederland want de
Moerdijkbrug is vernield. Ze vlucht
naar het zuiden en eindigt met een
stroom vluchtelingen in het plaatsje
Confolens, net in de Franse Vichy zone.
Daar vindt zij onderdak in een grote
boerenschuur. “Het verblijf daar werd
de les van mijn leven. Hier kwamen
ongeveer honderdvijftig Nederlandse
vluchtelingen bijeen uit alle rangen
en standen: van de Amsterdamse
miljonairsvrouw tot de Limburgse
steuntrekker; het waren overigens
allebei krengen. Ik heb toen eens en
vooral begrepen, dat er geen ‘standen’
zijn, dat aardige mensen en krengen
overal voorkomen, dat het niets te
maken heeft met stand, afkomst,
geboorte, rijkdom, armoede, deftig
of niet-deftig, dat het even dom is
mensen te veroordelen omdat ze rijk
of ‘deftig’ zijn, als om neer te kijken op
‘kleine lieden’. Na een maand halen
Den Haag
Een jaar later trouwt Hermine met
Adriaan (Aad) Stoop (1898-1943), die
ze voor de oorlog in Bloemendaal
heeft leren kennen. Hij is de zoon van
de Adriaan Stoop die de Dordtsche
Petroleum Maatschappij oprichtte en
Buitenplaats De Rijp in Bloemendaal
betrok. Hij was ook de oprichter van
de Bloemendaalse Schoolvereniging,
bouwer van het Stoops Bad en
schenker van de grond van het
Kennemer Lyceum. Adriaan Jr. was
gepromoveerd in de rechtsgeleerdheid
aan de Universiteit van Amsterdam.
Hermine en Aad verhuizen naar Den
Haag. Hij werkt bij het Ministerie van
Justitie. In 1943 krijgt hij een dodelijke
hartaanval. Nog geen drie weken later
brengt Hermine haar zoon Willem ter
wereld. Zij woont met hem in de buurt
van het Vredespaleis. Hermine leeft
zuinig en heeft geen auto. Wel reist
ze regelmatig naar het buitenland en
zoekt dan eersteklas hotels uit.
Met haar gevoel voor rechtvaardigheid
is ze in de jaren zeventig een
enthousiast aanhanger van
politicus Den Uyl, in contrast
met haar familieleden die zij als
aardsconservatief beschouwt. Daarmee
staat ze ook lijnrecht tegenover
haar broer Bim. Als ze met hem belt,
praat ze zo kortaf dat haar zoon
meteen begrijpt: “Ah, ze belt met haar
broer.” Die broer typeert ze als: “Een
onmogelijke vent. Hij zit potdicht.
Zo hard dat ie je doet sidderen, maar
ook gevoelig en verlegen. Eigenlijk
een ruwe bolster-blanke pit. En zeker
rechtvaardig en liefdevol.” Zijzelf is
trouwens ook behoorlijk gesloten.
Geschiedenis
Willem gaat in 1960 studeren aan
Landbouwhogeschool in Wageningen.
In Amerika promoveert hij op het
onderwerp bodemverbetering.
Vervolgens werkt hij internationaal
en doet, samen met boeren in Afrika,
China en India, onderzoek naar lokale
landbouwsystemen en -gewassen om
ze meer droogtebestendig te maken.
bussen de Nederlandse vluchtelingen
terug.
1903
1909
1912
1913
1913-1915
1915-1920
1919
1920
1922-1923
1924
1925
1925
1925-1928
1927-1932
1929-1932
1930
1932-1938
1936-1939
1939-1940
1940
1940
1941
1941
Bronnen:
De Nederlands-Turkse betrekkingen - Portretten
van een vierhonderdjarige geschiedenis. Redactie:
Maurits Van den Boogert en Jan Jonker Roelants.
(Verloren, Hilversum, 2012)
http://www.levantineheritage.com/banditry.htmhttp://www.levantineheritage.com/note77.htm
Van Lennep, Henrick S. Genealogie van de familie
van Lennep. (Verloren, Hilversum, 2007)
Mock, Hermine, ‘Herinneringen 1903-1985’.
Met speciale dank aan Willem Stoop en verdere
dank aan Willem Mock en Jacobine Walker.
Huizinga is in 1945 overleden en Hermine maakt
haar studie geschiedenis niet af. Maar het vak
is haar blijven fascineren. Voor onderzoek loopt
zij regelmatig en tot op hoge leeftijd naar de
Koninklijke Bibliotheek. In het Mauritshuis geeft
zij rondleidingen voor Franse bezoekers. Lizzy
van Dorp, Dr. Spoelder, Annie Allard en Professor
Huizinga zijn voor Hermine van bijzondere
betekenis geweest. Met de Groupe d’histoire de
l’art onderhield zij levenslang contact. In 1985
overlijdt Hermine Mock, 82 jaar oud.
