www.onsbloemendaal.nl
nr. 2 zomer 2021
13
Meertje van Caprera
‘Meneer de Heer’ zoals wij hem in mijn
jeugd noemden ging bij nacht en ontij naar
natuurrijke plekjes in Bloemendaal. Talloos
zijn de ‘Meertje van Caprera’ schilderijen waar
steeds weer een ander jaargetijde of een ander
perspectief naar voren komt. Als kinderen
verbaasden wij ons erover dat hij steeds maar
weer met zijn schildersezel naar dat Meertje
van Caprera liep. Wat was daar zo bijzonder
aan dat je dat telkens zou moeten schilderen?
Dickje, Simon de Heers kleindochter, en ik
waren daar als buurtgenootjes altijd direct te
vinden als het gevroren had. We zakten door
het ijs als het nog te bros was, maar we waren
ook de eersten om het pikzwarte spiegelgladde
ijs op te gaan om daar te schaatsen.
iemand aan ons kleine
Duinwijckweggetje was
schilder. Zakenman, tuinman,
directeur, psychiater,
ingenieur oké, maar een
kunstenaar was in de wijde
omtrek niet te vinden. Twee uitzonderingen
van vóór mijn tijd: mijn grootvader Adriaan
Boer, fotograaf en auteur van talloze
fotografieboeken op nummer 1, en Jan Mol,
filmer en oprichter van de rechtsvoorganger
van Multifilm op nummer 5. Samen met Simon
de Heer op nummer 12 waren zij in 1927 de
stichters van de huizen aan de Duinwijckweg.
Bloemendaals burgemeester Peereboom
Voller noemt hem in 1959 de ‘nestor der
Bloemendaalse schilders’
Portretschilder
Behalve natuurschilder was hij vooral
portretschilder, bekend om de vaak treffende
gelijkenis met de persoonlijkheid van de
geportretteerde. Mijn oudste broer, mijn
zusje en ikzelf zijn alle drie door hem
geportretteerd en deze werken zijn in mijn
bezit. Op de afbeelding hiernaast ziet u
het portret dat hij van mijn zusje heeft
getekend na haar overlijden bij het tragische
vergissingsbombardement 16 april 1945
op de Duinwijckweg. Ze staat daar in haar
favoriete Indianenpakje. Mijn vader heeft hij
Corry de Heer, zusje van de auteur Lisan van de
Bunt, postuum getekend (1945)
N
