Je moet altijd denken in het voortbestaan van het gebouw
www.onsbloemendaal.nl
www.onsbloemendaal.nl
8
nr. 3 najaar 2023
nr. 3 najaar 2023
9
PEN-gebouw na de verbouwing
besproken door Esther de Haan. Het huis uit
1903 leende zich goed voor drie appartementen.
Voor het splitsen heeft hij niets ingrijpends in het
pand hoeven te veranderen, en toch zijn er drie
afzonderlijke ingangen aangebracht. Oorspronkelijk
was de villa gebouwd als zomerhuis, maar in de
jaren twintig van de vorige eeuw werd het geschikt
gemaakt voor permanente bewoning, waarbij de
Jugendstilornamenten plaats moesten maken
voor Duits eikenhout en mahonie. Toen Prins de
villa verwierf, werd die gebruikt als verpleeghuis
voor demente bejaarden; vanaf 1940 was er niets
aan gedaan. Het was een nogal bars gebouw,
maar enkele subtiele ingrepen zorgden voor meer
elegantie.
Stoop's Bad
De redding van Stoop’s Bad, een prachtige maar
vervallen creatie van architect Ed. Cuypers uit 1921, was
mogelijk door een ingewikkelde aankoopconstructie.
De gemeente bouwde sociale huurwoningen op de
plaats waar de buitenbaden gelegen hebben en het
gebouw kreeg een woonbestemming. In het voorhuis
werden tien appartementen gebouwd en in het
achterhuis realiseerde Prins samen met een bevriende
projectontwikkelaar 28 appartementen. In de statuten
van de Vereniging van Eigenaren heeft Prins de kleuren
voor het houtwerk buiten laten vastleggen; bewoners
zijn verplicht die te voeren. Alles in het belang van het
gebouw, dat ondanks de compleet nieuwe bestemming
zijn monumentale uiterlijk gaaf behouden heeft.
Krakers
Lelijke tegenslagen waren er ook. Villa Rodesteyn
was zijn eerste project in de gemeente Bloemendaal.
Ten tijde van de aankoop werd het gebruikt door
de baggeraars Zuidema en Blankevoort. Een
week voor de overdracht werd het pand echter
gekraakt en werden tijdens een krakersfeest
houten lambriseringen in het vuur gegooid.
Toen de krakers vertrokken waren, trof Prins een
uitgewoond pand aan. Hij restaureerde waar
mogelijk de lambriseringen en bracht nieuwe aan
waar deze weg waren. De villa is toen enige jaren
als kantoor gebruikt. De kantoormarkt veranderde
echter (bedrijven verhuisden naar Amsterdam), en
Prins vroeg een vergunning aan voor de opsplitsing
in appartementen. Tijdens het splitsen trof hij
lambriseringen aan, afkomstig van de rookkamer
van een villa uit Amsterdam. Het was begin
twintigste eeuw namelijk niet ongebruikelijk om bij
een verhuizing een heel interieur mee te nemen: ‘je
moet je wel thuisvoelen’ Op de Mollaan kon hij deze
lambriseringen niet gebruiken, maar op Elswout
komen ze nu weer geheel tot hun recht.
Ook bij de ontwikkeling van het PEN-gebouw
zat het Cobraspen niet mee. Prins won een
openbare inschrijving voor de aanbesteding van
dit rijksmonument uit 1935. Met veel moeite kreeg
hij een bouwvergunning voor het gebouw. Om
te voorkomen dat bronsrovers de ramen zouden
il
Het PEN-gebouw wordt verbouwd (2002) (Cobraspen)
OTfl 1
