21 November 1933 183
Den Haag uitte ten aanzien van subsidie, als maar eerst
de Rijkssteunregeling zou zijn aanvaard bij de
ijsbaan-kwestie b.v. doet hem eigenlijk een
beetje huiverig worden voor de reizen van den ge-
achten wethouder naar Den Haag, waar hij zich moge-
lijk Iaat inspireeren door een oî anderen handigen hoofd-
ambtenaar aan het ministerie maar waarbij spreker hem
van te voren kan verzekeren dat hij en hopenlijk niet
alleen van zijne zijde op den allersterksten tegen-
stand zal stuiten waar het gaat om verwerkelijking van
plannen in deze richting hier in den raad.
En het moet daarbij gezegd worden dat juist de
Sociaal Democraten met den grootsten nadruk tegen een
verdere aantasting vooral van de werkloozeninkom-
sten moeten waarschuwen omdat met in dezen tijd
steeds weer opdoemende revolutioneerende gevaren door
onze politieke tegenstanders juist wordt geschermd alsof
de S. D. A. P. deze revolutionnaire gevaren oproept.
Integendeel, de S. D. A. P. heeft jaren lang de arbeiders
geleerd en leert hen nog steeds, op beslissende momen-
ten hun economische afhankelijkheid te beantwoorden
met het steken van de vuisten in de zakken. Met een
woord dat algemeen bekend is noemt men dat staking
een strijdmiddel het eenige wat den vrijen arbeider is
overgelaten om aan een te groote uitbuiting in economi-
schen zin te ontkomen, een strijdmiddel dat erkend en
overgenomen is in alle geledingen van de arbeidende
bevolking en waarvoor zelfs de allergrootste christelijk-
heid geen beletsel is, zooals Maastricht bewees, (zelfs
met succes in deze tijden).
Dat is dus geheel niets revolutionairs. Maar wanneer
men de arbeiders dreigt en hoont, wanneer men de
arbeiders tast in het bestaans-minimum waarop zij zijn
aangewezen, wanneer men de vrijheden van het arbei-
dende volk, politiek en economisch, wenscht te onder-
drukken dan brengt weliswaar het parool van de S. D.
A. P. mede dat met ijzeren zelfbeheersching de knuisten
i n de zakken blijven, maar wanneer tenslotte vuisten uit
de zakken komen bij de arbeiders, komt dat niet omdat
de S. D. A. P. ze er uit haalt maar de verantwoording
daarvoor komt bij die partijen en die mandatarissen die
maatregelen, al of niet van overheidswege invoeren of
helpen invoeren waardoor de arbeiders op wanhoops-
wegen worden gedreven die ook de Sociaal Democra-
ten betreuren. Het ontbindende, het revolutionnaire ele-
ment in het volksleven schuilt bij hen die de noocl en
ellende eener samenleving van minder beteekenis achten
